„Jak w uczniowskim zeszycie” to tytuł bardzo popularnej kiedyś piosenki młodzieżowej, rozpowszechnionej przez jezuitów. Padają w niej podstawowe pytania: co jest najważniejsze?, co prawdziwe?, za co warto życie dać? Nie zapominajmy o nich, stawiajmy je stale, sobie i innym.
Właśnie takim można go zobaczyć w sanktuarium Ogołocenia św. Franciszka w Asyżu. Carlo Acutis, bo o nim mowa, jest jednym z najmłodszych beatyfikowanych Kościoła katolickiego. Wielu ludzi wierzy, że jest już świętym, choć proces kanonizacyjny dopiero trwa.
Czytanie „Pielgrzyma” zawsze zaczynam od wiadomości ze wsi i miasteczek. Niejedno lato spędziłem w okolicach Kościerzyny, Bytowa, Chmielna, więc teraz chcę wiedzieć, co słychać w Zblewie, Rozłazinie, Sierakowicach. Myślę o tym, jak się mają książki w tamtych okolicach, jak wyglądają…
„Pewien król, będąc na polowaniu, spragniony dotarł do skały, spod której wyciekały krople wody. Zsiadł z konia i odpiął od siodła złoty kielich wysadzany drogimi kamieniami. Chciał nim zaczerpnąć wody. Na ramieniu ręki, w której trzymał kielich, siedział piękny sokół,…
Jedną z najcenniejszych umiejętności w dzisiejszym świecie jest umiejętne wyszukiwanie informacji z wiarygodnych źródeł. Cyfrowa przestrzeń daje nam niemal bezmiar danych, jednak ich selekcja nie należy do najłatwiejszych. Tym bardziej należy doceniać te miejsca w globalnej sieci, które udostępniają informacje…
Oto historyjka o dwóch współczesnych sobie włoskich rzeźbiarzach – Donatellu i Michale Aniele. Pewnego dnia pierwszemu z nich dostarczono olbrzymi blok marmuru. Po dokładnych oględzinach kamienia Donatello odrzucił go, uznawszy że nie nadaje się do użytku, bo jest zbyt spękany…
Jedni mają tęczę w sercu, inni pragną nią wymachiwać. Dwie Polski, jeden świat. A może jedna Polska i dwa światy.
W tytule mamy dwa pojęcia. Jedno kojarzy się z ultrakonserwatyzmem, brakiem otwartości i chęci do dialogu. Drugie jest miłe dla ucha. Każdy z nas chce być uznawany za osobę tolerancyjną, rozumiejącą innych, otwartą na różne niespodzianki, które codziennie przynosi nam…
„Pewien książę stracił królestwo. Postanowił wyruszyć w drogę do sułtana Kubilaj-chana, władcy wielu państw. – Z pewnością uczyni mnie premierem i będę władał którąś z jego krain…”.
Tytuł niniejszego felietonu pewnie nasunie czytelnikom wspomnienie przeboju sprzed lat, którego refren brzmiał: „Nie mogę Ci wiele dać, bo sam niewiele mam”. Właśnie o dawaniu mówił niedawno zaproszony do Polski renomowany niemiecki psychiatra i neurobiolog, prof. Manfred Spitzer.
„Gdy umarł cesarz, młody książę przygotowywał się z pewnym niepokojem do zajęcia jego miejsca…”
Jarosław Wróblewski ze stowarzyszenia Grupa Historyczna „Zgrupowanie Radosław” namawiał mnie od dawna na udział w corocznym Marszu Katyńskim, zwanym Marszem Cieni, który odbywa się w Warszawie. Długo nie było sprzyjających okoliczności, żebym mógł się na nim pojawić, aż wreszcie w…
Kiedy martwią nas te dwa plemiona w jednym narodzie, które zamiast się szanować – warczą na siebie, szukamy dróg do jedności. Czy uda się nam otwieranie trudnej codzienności na wielki wiatr Ducha, Dawcy Pokoju? Maj to miesiąc Maryi. Prośmy więc…
„Bliźniaczki Kyrie i Brielle Jackson urodziły się dwanaście tygodni przed terminem. Ich przyszłość była niepewna. Dzieci zostały umieszczone na oddziale intensywnej terapii w oddzielnych inkubatorach, aby uniknąć ryzyka zakażenia krzyżowego. To była standardowa procedura w tamtych czasach”.
Wychowaliśmy się na jednym osiedlu. Wtedy, w latach siedemdziesiątych, to dużo znaczyło. Telewizja była skromną propozycją, w domach nie było komputerów, posiadanie telefonu należało do luksusu. Dzieciarnia i młodzież spędzały czas na wspólnych podwórkowych zabawach, grach, rywalizacji. Z Andrzejem zaprzyjaźniliśmy…
Bitcoin to elektroniczna waluta wprowadzona w 2009 roku, a używana tylko w Internecie. Jej wartość zależy od popularności, użyteczności, trudności zdobycia. Im większa jest społeczność bitcoinowa i im więcej ludzi jej używa, tym większa staje się jej wartość. W ciągu…
Był drugi dzień świąt wielkanocnych około godziny 14, dzieci zmęczone dyngusowym szaleństwem wróciły do domu. Dwóch chłopców – dziesięcioletni Gabriel i dwunastoletni Kajo – usiedli na kanapie w salonie i zaczęli rozmawiać. Dyskretnie przysłuchiwałam się ich rozmowie.
Był czwartek wieczór przed godziną 23. Zadzwonił telefon. Sprawdziłem, kto o tak późnej porze może się do mnie dobijać. Wyświetlił się Wojtek Rybakowski. Ponieważ sygnał był krótki, uznałem, że to pewnie pomyłka. Co zresztą często mi się zdarza, ponieważ jeśli…