Oto historyjka o dwóch współczesnych sobie włoskich rzeźbiarzach – Donatellu i Michale Aniele. Pewnego dnia pierwszemu z nich dostarczono olbrzymi blok marmuru. Po dokładnych oględzinach kamienia Donatello odrzucił go, uznawszy że nie nadaje się do użytku, bo jest zbyt spękany i ma za wiele skaz.
Było to na długo przed wynalezieniem hydraulicznych podnośników i wózków widłowych, kamienny blok trzeba więc było przesuwać za pomocą drewnianych wałków. Transportujący go robot-nicy, by uniknąć żmudnej drogi z powrotem do kamieniołomu, wpadli na pomysł dostarczenia go mieszkającemu nieopodal Mi-chałowi Aniołowi. Krążyła opinia, że jest trochę roztargniony – może się nie połapie, że wcale nie zamawiał trzytonowego marmurowego bloku…
Przyjrzawszy się uważnie kamieniowi Michał Anioł dostrzegł te same skazy i pęknięcia, co Donatello. Ale spojrzał na ów blok marmuru jako na wyzwanie dla swych artystycznych umiejętności. Osobiste wyzwanie, z którego nie mógł się wycofać. Przyjął zatem kamień odrzucony przez Donatella.
Z tego na pozór nieprzydatnego kawałka marmuru Michał Anioł wyrzeźbił potem dzieło uznawane za jedno z najwspanialszych dzieł sztuki na świecie – posąg Dawida.
* * *
[Maryja] porodziła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie. W tej samej okolicy przebywali w polu pasterze i trzymali straż nocną nad swoją trzodą. Naraz stanął przy nich anioł Pański i chwała Pańska zewsząd ich oświeciła, tak że bardzo się przestraszyli. Lecz anioł rzekł do nich:
– Nie bójcie się! Oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego narodu: dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz, Pan.
[Symeon] za natchnieniem Ducha przyszedł do świątyni. A gdy Rodzice wnosili Dzieciątko Jezus, aby postąpić z Nim według zwyczaju Prawa, on wziął Je w objęcia, błogosławił Boga i mówił:
– Teraz, o Władco, pozwól odejść słudze Twemu w pokoju, według Twojego słowa. Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie, któreś przygotował wobec wszystkich narodów: światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela. (Łk 2,7–11.27–32).
* * *
Kamień odrzucony przez budujących stał się kamieniem węgielnym. Stało się to przez Pana: cudem jest w oczach naszych. Oto dzień, który Pan uczynił: radujmy się zeń i weselmy! (Ps 118,22–24)
* * *
Pan Jezus naprawdę jest Zbawicielem. Zaproś Go do siebie, uczyń Gospodarzem i pozwól Mu działać. Cuda będą działy się na Twoich oczach.
Anna Maria Kolberg OV
„Pielgrzym” 2017, nr 2 (708), s. 30
