Felietony

Starsi ludzie powiadali, że Zapusty trzeba świętować koniecznie, bo ci, którzy tego nie robią, w ciągu całego roku nie mogą obronić się od nieszczęść.

Każdy człowiek potrzebuje autorytetów i wzorców do naśladowania. Chrześcijanin czerpie przykłady od świętych, ale może też odwoływać się do postaci fikcyjnych – literackich czy telewizyjnych.

Im bardziej nam na czymś zależy, tym szybciej chcielibyśmy to osiągnąć i tym bardziej dłuży się oczekiwanie. Gdy prosimy o coś Pana Boga, musimy zrezygnować z patrzenia na zegarek…

Miłosierdzie nie jest łatwym imperatywem. Bo idea Roku Miłosierdzia, który będzie trwał do 25 listopada 2016 r., wykracza poza sprawiedliwość. Taka jest miłość, która nie zna granic. Tak mówi papież Franciszek.

Ponoć w naszym kraju wszystko można załatwić jedynie „po znajomości”: pracę, lekarza, bilety na koncert. Niektórzy uważają, że trzeba liczyć tylko na siebie. Jedni i drudzy nie mają racji…

Hierarchia kościelna nie zawiera sojuszy z władzą świecką i szanuje jej autonomię. Natomiast jest otwarta na współpracę dla dobra człowieka. Zabiera również głos w sprawach dotyczących prawa naturalnego, godności i wolności człowieka oraz poszanowania ludzkiego sumienia.

Otwarte 13 grudnia Bramy Miłosierdzia w naszych kościołach mogą zrobić dobry przeciąg w naszych duszach, w naszym życiu, sprawach osobistych i publicznych. Czy w obecnej sytuacji ostrego podziału Polski i Polaków nie najistotniejsze stają się uczynki miłosierdzia, które winniśmy czynić…

Interesujące jest to, że relację między Bogiem a człowiekiem Eric Lionel Mascall starał się oświetlić relacją między wiecznością i czasem.

Globalne ocieplenie staje się tematem konferencji międzynarodowych. Papież też w II niedzielę Adwentu zachęcał, aby troska o stworzenie była zarazem przyjęciem skromnego stylu życia w duchu odpowiedzialności za ubogich i przyszłe pokolenia. Trzeba przestrzegać praw ustanowionych w przyrodzie przez Boga…

Jestem przekonana, że znasz tego człowieka. A przynajmniej słyszałeś jego historię. Lubię czasami do niej wracać…

Bóg, wszechmocny i nieskończony w swej istocie, narodził się niegdyś w zwykłej pasterskiej stajni. Przyszedł na ten świat właśnie tam, abyśmy wśród różnych doczesnych dróg nie upadali w dążeniu do Niego, nie zbłądzili na trudnej i wymagającej drodze do nieba.

Nie pamiętam, kiedy wyruszyłem w tę podróż. Trwa już bardzo długo, niewiele zostało w głowie z jej początków. Na zewnątrz zimno, czasem śnieg, niekiedy deszcz, zazwyczaj wilgoć i wiatr. W środku jednak przytulnie, ciepło. Z tych dawnych lat zostały w…

Grudzień. Wciąż przemija cośkolwiek albo i więcej. Za nami spotkania, przyjaźnie, braterstwo, wieloraka wdzięczność i święty raban.

Radujemy się decyzją papieża Franciszka, który na nowego diecezjalnego biskupa toruńskiego wybrał biskupa pomocniczego diecezji pelplińskiej Wiesława Śmigla.

Pod koniec roku kościelnego koncentrujemy się wokół Jezusa Króla, który pokonał śmierć, szatana i starość. Naszym marzeniom przedstawił nową ziemię i nowe niebo. Do tego szczęścia daleko, skoro w ekologii i w edukacji martwi nas powszechne niszczenie.

Tego dnia drwale mieli wyjątkowo dużo pracy. Gdy wracali do domu, była już noc. Niebo było śnieżne i gwiaździste. Nagle coś błysnęło na wschodzie. Spadała gwiazda. Jasna i piękna. Nie gasła jak inne. Zmierzała konsekwentnie ku ziemi, aż spadła nieopodal.

Wracam nieraz myślą do okresu stanu wojennego w Polsce i wspominam, jak ważne dla nas były wówczas wszelkie gesty solidarności. Paczki z darami, listy z dowodami pamięci, audycje radiowe zagłuszanych stacji, słowa Papieża… Od kilkunastu lat żyjemy w wolnym kraju.…