Dotychczas papież Franciszek zmobilizował Kościół do refleksji nad misją, ewangelizacją, rodziną i miłosierdziem. Każdy z tych tematów wiązał się z burzliwą dyskusją i wpłynął na ożywienie duszpasterstwa. Teraz Ojciec Święty zapowiedział synod poświęcony młodzieży.
Czy wiedzą Państwo, gdzie znajduje się największy sakralny witraż w Europie? Można zaryzykować twierdzenie: w którejś z monumentalnych katedr Francji – Amiens, Orlean, Reims, może jednak Włochy – Mediolan, Siena, Werona, a może to raczej Półwysep Iberyjski – Oviedo, Porto,…
Tytułowy termin „długie trwanie” zawdzięczamy Fernandowi Braudelowi, który kilkadziesiąt lat temu sformułował niezwykle ciekawy pogląd na temat dziejów ludzkości. Według koncepcji długiego trwania większość wydarzeń politycznych jest nieistotna czy wręcz niezauważalna.
„Pewnemu kupcowi udało się przeprowadzić na targu wspaniałą transakcję: sprzedał wszystkie swoje towary, a jego pusta torba wypełniła się kawałkami złota i srebra. Przez ostrożność chciał jak najprędzej powrócić do domu…”
Nie mając – jak mawiała – łaski wiary, wzmacniała w sobie wolę wiary, aby dobrze zrozumieć Ewangelię o Jezusie Chrystusie, którą potraktowała zupełnie na serio.
„Pewien chiński chłopiec chciał nauczyć się szlifowania nefrytów. Dlatego udał się do najlepszego nauczyciela zawodu w całych Chinach, a ten przyjął go na ucznia…”.
Podobno Nemrod był najsławniejszym myśliwym na ziemi. Znanym nie tylko w swojej Mezopotamii, gdzie panował, ale w całym starożytnym świecie.
Podróże kształcą, poszerzają horyzonty myślenia i burzą stereotypy. Schematem powtarzanym przez wielu jest twierdzenie, że młodzi są gorsi, niż poprzednie pokolenie. Tymczasem w podróży przekonałem się, że wielu młodych to bardzo wartościowi ludzie.
Znane hasło głosi: „Muzea – uniwersytetami kultury”. Jest w tym stwierdzeniu przekonanie o niebagatelnej roli muzeów w krzewieniu kultury, utrwalaniu jej materialnych przejawów oraz popularyzacji nauki i sztuki w społeczeństwie. Obok wartości poznawczych, muzea oferują też przeżycia natury estetycznej, które…
Czy moje życie jest łagodne, pokorne, bez zadzierania nosa i zadęcia? Spróbujmy zobaczyć ewangelizacyjne papieskie zachęty do odwagi i pokory w naszym kraju.
Szybko skończył się karnawał. Beztroskę wymieniam na wysiłek i skupienie. Tradycyjnie próbuję sformułować jakieś postanowienia. Przyglądam się sobie, rozpoznaję wady i zalety. Szukam inspiracji i pobudzenia we właściwym kierunku.
„Dzień zaczął się źle i kończył się jeszcze gorzej. Jak zwykle autobus był przepełniony. Podczas gdy popychano mnie na wszystkie strony, mój smutek wzrastał. Nagle usłyszałam głos dobywający się z przedniej części autobusu: – Prawda, że piękny dzień?”
Starsi ludzie powiadali, że Zapusty trzeba świętować koniecznie, bo ci, którzy tego nie robią, w ciągu całego roku nie mogą obronić się od nieszczęść.
Każdy człowiek potrzebuje autorytetów i wzorców do naśladowania. Chrześcijanin czerpie przykłady od świętych, ale może też odwoływać się do postaci fikcyjnych – literackich czy telewizyjnych.
Im bardziej nam na czymś zależy, tym szybciej chcielibyśmy to osiągnąć i tym bardziej dłuży się oczekiwanie. Gdy prosimy o coś Pana Boga, musimy zrezygnować z patrzenia na zegarek…
Miłosierdzie nie jest łatwym imperatywem. Bo idea Roku Miłosierdzia, który będzie trwał do 25 listopada 2016 r., wykracza poza sprawiedliwość. Taka jest miłość, która nie zna granic. Tak mówi papież Franciszek.
Ponoć w naszym kraju wszystko można załatwić jedynie „po znajomości”: pracę, lekarza, bilety na koncert. Niektórzy uważają, że trzeba liczyć tylko na siebie. Jedni i drudzy nie mają racji…
Hierarchia kościelna nie zawiera sojuszy z władzą świecką i szanuje jej autonomię. Natomiast jest otwarta na współpracę dla dobra człowieka. Zabiera również głos w sprawach dotyczących prawa naturalnego, godności i wolności człowieka oraz poszanowania ludzkiego sumienia.