Właśnie rozpoczął się niezwykły Nowy Rok 2016 z jubileuszami i Światowymi Dniami Młodzieży. Przed nami kolejne dwanaście miesięcy…
Jak pisze Maciej Grześkowiak, rzecznik PESY w Bydgoszczy, budującej nowoczesne pojazdy szynowe: – Jaki będzie kolejny rok, a jacy my będziemy w nowym roku dla siebie nawzajem, zwłaszcza w wymiarze społecznym, w naszej wspólnocie – miasta, regionu i Polski? Wracają słowa jednego z Mistrzów świętości w codziennym życiu… Warto o nich pomyśleć, pamiętając o noworocznych marzeniach i życzeniach dla przyjaciół i znajomych po obu stronach wszystkich polskich barykad: „Być uczciwym na tyle, aby poczuwać się do własnej osobistej odpowiedzialności. Być chrześcijaninem na tyle, żeby szanować braci w wierze, którzy w sprawach podlegających dyskusji sugerują rozwiązania inne od proponowanych przez nas… Być katolikiem na tyle, aby nie posługiwać się Kościołem i nie mieszać go do przedsięwzięć ludzkich… i ta chrześcijańska, świecka mentalność pozwoli wam uciec przed wszelką nietolerancją, przed wszelkim fanatyzmem (…) Pozwoli wam współżyć w pokoju ze wszystkimi współobywatelami, jak również rozwijać współpracę w różnych dziedzinach życia społecznego” (św. Josemaria Escriva).
Przykładem aktywności jest papież Franciszek, którego Chris Lowney w książce „Świat potrzebuje nowych liderów” nazywa właśnie liderem. Lowney to były dyrektor banku JP Morgan z filiami na trzech kontynentach, obecnie prezes zarządu Catholic Health Initiatives (jednego z największych systemów opieki zdrowotnej w Stanach Zjednoczonych). Podziwia papieża Franciszka, który jest liderem, który przewodzi katolikom na świecie, w diecezjach i parafiach, zachowując niegasnącą popularność. Staje się liderem dzięki rewolucyjnemu podejściu do przywództwa. I na tym polega jego wyjątkowość, iż zwraca się do każdej i każdego. Lowney pisze: „Jeżeli chcesz, aby coś się zmieniło w twoim życiu i w twoim otoczeniu, uznajesz konieczność szlifowania swojego charakteru i dostrzegasz potrzebę lepszych modeli zarządzania w naszym dynamicznie zmieniającym się świecie, niezależnie od tego, czy jesteś wierzący, czy nie, jako dyrektor firmy, student realizujący jakiś projekt, ojciec wspólnoty, głowa rodziny, menedżer swojego życia… Jesteś liderem. Nie ma kursu dla kandydatów na papieży. Żaden urzędnik watykański nie wręczył też kardynałowi Jorge Mario Bergogliowi przewodnika pod tytułem Jak być nowym papieżem. Gdy uniósł się biały dym nad Kaplicą Sykstyńską wszystko działo się inaczej: oto nowy papież o imieniu Franciszek, kardynałowie pogratulowali mu wyboru, ubrali go w biały strój, pozwolili mu spędzić parę chwil skupienia na modlitwie, po czym niejako wypchnęli go (to jest odprowadzili) na balkon Bazyliki św. Piotra, skłaniając do objęcia przewodnictwa nad rzeszą miliarda dwustu milionów katolików. To, co wówczas zrobił, zostało natychmiast uznane przez dziennikarza watykanistę za bezprecedensowe i szokujące; inny watykanista nazwał jedną z ostatnich inicjatyw papieskich epokową zmianą i rewolucją. Papież Franciszek cieszy się więc popularnością i estymą, której mogliby mu pozazdrościć inni światowi przywódcy” (źródło: Deon).
Gdzie nauczył się tak przewodzić? Skąd bierze się jego wizja? Czego moglibyśmy się od niego nauczyć? Jak przygotować się do roli lidera? I nam wszystkim zdarza się owe metaforyczne wypchnięcie na balkon, czyli musimy wyjść przed szereg i pokierować parafią, działem w firmie, rodziną, klasą w szkole. To zdarzyło się Franciszkowi, który mówi o starości, o emeryturze, o odejściu z wiekiem, jak Benedykt XVI. Ponoć Duch Święty ostatecznie układa dni i lata, i historię, także papieża. Może papież Franciszek chciałby zamieszkać z powrotem w Argentynie jako emeryt? Nie wiemy, kiedy lider się kończy. To Duch Święty rozsyła swoje łaski i plany. Każdemu z nas układa kalendarz życia. Dobrze jest być otwartym na tego wielkiego Ducha Bożego.
ks. Franciszek Kamecki
„Pielgrzym” 2016, nr 2 (682), s. 31
