Czytania: Dz 12,24 – 13,5a; Ps 67 (66), 2-3. 4-5. 6 i 8 (R.: por. 4); J 8,12; J 12,44-50
Dzisiejszy fragment zamyka pierwszą połowę Ewangelii św. Jana i – przed przejściem do tematu o męce i śmierci Jezusa – daje streszczenie najważniejszych punktów Jego nauki. Można je przedstawić następująco: Jezus przyszedł, by powiedzieć ludziom, kim jest Bóg i czym my możemy się stać. W Jezusie Bóg przemawia do nas. Mówi o sobie i ofiaruje nam sposób życia, który daje zbawienie. Jezus jest Światłością świata. Przyszedł nie po to, aby potępić świat, ale aby go zbawić. Sąd, o którym Jezus mówi, nie jest decyzją podjętą przez Boga, ale decyzją, którą każdy człowiek indywidualnie podejmuje wobec osoby Jezusa i Jego nauki. Ta nauka nie jest tylko słowem Jezusa, ale przykazaniem Bożym. Kto żyje zgodnie z tym przykazaniem, posiada już życie wieczne.
Pouczenie płynące ze słów Jezusa jest jasne. Wiara to coś więcej niż wewnętrzna dyspozycja lub zewnętrzna deklaracja. To gotowość słuchania, przyjęcia słowa Jezusa jako słowa Bożego i życia tym słowem. Można więc powiedzieć: wiara to przyjęcie nauki Jezusa jako zasady całego życia.
Uwierzyliśmy w Jezusa i przyjęliśmy Jego naukę zawartą w Ewangelii jako słowo Boże. Czy jest ono naprawdę regułą naszego codziennego życia?
Źródło: ks. Władysław Biedrzycki MSF, „Ewangelia w liturgii i życiu”, Pelplin 2012