Czytania: Ap 12,10-12a lub 1 Kor 1,10-13. 17-18; Ps 34 (33), 2-3. 4-5. 6-7. 8-9 (R.: por. 5b); J 17,19; J 17,20-26
Często zapominamy, że Jezus troszczy się o nasze życie w wierze, tak samo, jak troszczył się o swych uczniów. Św. Jan, przekazując w Ewangelii modlitwę Jezusa, przypomina, że Jezus wystawia się za nami u Ojca.
Jezus prosi Ojca o szczególną łaskę, o dar jedności: „abyśmy wszyscy stanowili jedno, aby i oni stanowili w Nas jedno”. Te słowa ukazują troskę Jezusa o to, aby ci, którzy przyjmą Jego naukę, żyli w zgodzie.
Jezus znał ludzką skłonność do kłótni, zazdrości i uporu. Mówi o tym Ewangelia. Skłonność ta blokuje siłę słów Jezusa. Jak więc może świat poznać Jezusa i przyjąć Ewangelię, jeśli uczniowie będą żyli w niezgodzie? Tylko przez jedność w miłości, posłannictwo chrześcijan stanie się skuteczne w świecie. Jeśli ta jedność będzie widoczna, wtedy ludzie słyszący Ewangelię uwierzą. Więcej, poznają, że Jezus jest naprawdę Synem Bożym, że głosił Ewangelię miłości i przebaczenia, i że ta miłość Boża, objawiona w Jezusie, została wylana na ludzi. Jedność chrześcijan jest też gwarantem obecności Jezusa. Sam bowiem zapewnił, że gdzie ludzie są zjednoczeni w zgodzie i miłości, tam On sam jest obecny (zob. Mt 18,19-20).
Prośmy więc o miłość w naszych sercach, abyśmy naszym życiem mogli ukazywać ludziom nasze zjednoczenie z Bogiem.
Źródło: ks. Władysław Biedrzycki MSF, „Ewangelia w liturgii i życiu”, Pelplin 2012