Piesza Pielgrzymka Diecezji Pelplińskiej na Jasną Górę, niosąc ze sobą intencje dziękczynne, błagalne i pokutne – wyrusza w tym roku już po raz 25. Pielgrzymi przeszli razem ponad 14 milionów kilometrów. Nie da się jednak wymierzyć przeżyć duchowych, przemian i nawróceń.
Geneza Pieszej Pielgrzymki Diecezji Pelplińskiej związana jest z tradycją Warszawskiej Pielgrzymki Pieszej na Jasną Górę (istnieje ona od 1711 roku). Do Warszawy przyjeżdżali pątnicy z całej Polski, także z diecezji chełmińskiej. Władze komunistyczne zakazywały tworzenia nowych pielgrzymek, więc pielgrzymka warszawska łączyła w sobie prawie całą Polskę. W latach siedemdziesiątych tak rozrosła się liczebnie, że coraz bardziej utrudniona była podczas niej praca duszpasterska. Pojawiała się myśl, aby podobne pielgrzymki poprowadzić z innych zakątków Polski.
Istotnym bodźcem do zorganizowania diecezjalnej pielgrzymki był wybór księdza kardynała Karola Wojtyły na Stolicę Piotrową i jego apel o pomoc skierowaną do Polaków. Pierwszymi inicjatorami pielgrzymki były osoby świeckie: Tadeusz Mikołajczyk, Jan Łopuszański, Paweł Wudarski, Barbara Filipiak. Spełniając ich prośbę, ówczesny biskup chełmiński Bernard Czapliński wyraził zgodę na Pomorską Pielgrzymkę Pieszą z Torunia na Jasną Górę. Jej organizatorem i kierownikiem został ks. Stanisław Kardasz, proboszcz parafii Matki Bożej Zwycięskiej w Toruniu, zaś stroną duchową zajął się ks. Stanisław Grunt, proboszcz parafii św. Mikołaja w Bydgoszczy Fordonie. Pierwsza Pomorska Pielgrzymka Piesza, pomimo wielu utrudnień i szykan ze strony władz komunistycznych, wyruszyła 5 sierpnia 1979 roku. Z Torunia wyszło około 1500 pielgrzymów podzielonych na trzy grupy: „Żółta” – toruńska, „Niebieska” – gdyńska, „Zielona” – chojnicka. Uczestniczyło w niej 39 kapłanów, 22 kleryków oraz 3 siostry zakonne. Trasa na Jasną Górę wynosiła 300 km, pielgrzymi przebywali ją w ciągu dziewięciu dni (od V Pielgrzymki 10 dni).
Z roku na rok pielgrzymka liczebnie bardzo się rozrastała. Kiedy osiągnęła liczbę ponad dziesięciu tysięcy pątników (IV Pielgrzymka Pomorska), koniecznością stał się podział pielgrzymki i wytyczenie nowych tras. Stopniowo z pielgrzymki pomorskiej powstały nowe pielgrzymki: gdańska, koszalińsko-kołobrzeska, szczecińska, warmińska.
Poszczególne grupy pielgrzymkowe zaczęły wędrować ze swoich miejscowości, nie dojeżdżając już, a dochodząc pieszo do Torunia. Od Torunia grupy te stanowiły nadal zwartą Pielgrzymkę Pomorską na Jasną Górę. W ostatnim roku jej istnienia złożona ona była aż z siedemnastu grup.
Początki
25 marca 1992 roku papież Jan Paweł II zreorganizował strukturę administracyjną Kościoła w Polsce, powołując między innymi do istnienia diecezję pelplińską. Ten nowy administracyjny podział sprawił, iż przy diecezji pelplińskiej pozostało sześć grup pielgrzymkowych: chojnicka, tczewska, kociewska, kościerska, świecka i krajeńska.
Oficjalnie do istnienia Pielgrzymka Piesza Diecezji na Jasną Górę została powołana 25 kwietnia 1992 roku, kiedy to biskup Jan Bernard Szlaga powołał ks. Jana Ostrowskiego, wikariusza parafii Najświętszej Maryi Panny Matki Kościoła w Tczewie (dzisiaj dziekan kościerski, proboszcz parafii św. Michała Archanioła w Lipuszu), na jej moderatora i kierownika. Od tego momentu rozpoczęły się pilne przygotowania organizacyjne I Pielgrzymki Pieszej Diecezji Pelplińskiej na Jasną Górę. Należało przygotować trasę pielgrzymki, zająć się sprawami dotyczącymi obsługi, przygotować program i tematy konferencji oraz sprawy bieżące (legitymacje, znaczki, plakaty i regulamin). Dla niektórych grup wytyczono trasy wiodące do Torunia. Od Torunia poszczególne grupy (poza grupą kościerską, która powstając w roku 1991, zupełnie zmieniła trasę) wędrują tradycyjną trasą pielgrzymki pomorskiej wraz z grupami pielgrzymki diecezji toruńskiej. Od 1992 roku wyrusza więc Piesza Pielgrzymka Diecezji Pelplińskiej na Jasną Górę, niosąc ze sobą intencje dziękczynne, błagalne i pokutne.
Od początku istnienia pielgrzymki istniało sześć grup pielgrzymkowych. Powstały one dużo wcześniej niż pielgrzymka diecezjalna. Grupy te bowiem brały już udział w pielgrzymce pomorskiej.
W roku 2004 następuje kolejna reorganizacja administracji kościelnej, co sprawiło, że grupa krajeńska trafiła do diecezji bydgoskiej i jej pielgrzymki na Jasną Górę.
Do roku 1999 kierownikiem Pielgrzymki był już wcześniej wspomniany ks. Jan Ostrowski. Na jego prośbę biskup Jan Bernard Szlaga 6 kwietnia 1999 roku zwolnił go z obowiązków kierownika pielgrzymki i tegoż samego dnia nowym kierownikiem ustanowił ks. Andrzeja Szopińskiego, wówczas wikariusza parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Apostołów Szymona i Judy Tadeusza w Więcborku, a obecnie ekonoma diecezji pelplińskiej.
Dzisiaj
W tym roku już XXV Pielgrzymka Piesza Diecezji Pelplińskiej na Jasną Górę. Piękny jubileusz. Jubileusz, na który składa się trud pielgrzymowania i praca organizacyjna ogromnej liczby osób. Spróbujmy choć na moment spojrzeć na pewne statystyki. W ciągu 25 lat na Jasną Górę wędrowało z diecezji pelplińskiej 28 332 pielgrzymów. W przeżyciu duchowym tego wydarzenia pomagało im 678 kapłanów, 895 kleryków i 93 siostry zakonne. Oczywiście trzeba założyć, że spora część pątników udawała się na Jasną Górę wielokrotnie. Tą Bożą wędrówką koordynowało 2 kierowników pielgrzymki i 39 księży przewodników. Razem pielgrzymi przeszli ponad 14 milionów kilometrów. Nie da się jednak wymierzyć przeżyć duchowych, przemian i nawróceń.
Rok naszego jubileuszu jakże jest szczególny. To przecież czas nadzwyczajnego roku jubileuszowego Bożego miłosierdzia. To Światowe Dni Młodzieży w Krakowie pod przewodnictwem papieża Franciszka. Z tego też względu i nasze pielgrzymowanie będzie miało inny początek. Tym razem wyruszymy tego samego dnia – 2 Sierpnia – trzy grupy ze Świecia (tczewska, kociewska i świecka), grupa kaszubska z Sępólna Krajeńskiego, zaś grupa chojnicka z Kotomierza.
Jubileusz to nie tylko czas wspomnień, ale przede wszystkim radość wspólnej ćwierćwiecznej drogi.
Pielgrzymowania nadchodzi już czas. Niech więc jubileusz XXV-lecia naszej pielgrzymki przyniesie prawdziwie jubileuszowe owoce dla dobra każdego z pątników, jak i dla całej naszej diecezji.
ks. Andrzej Szopiński
„Pielgrzym” 2016, nr 16 (696), s. 17-18
