III i IV NIEDZIELA ADWENTU
III NIEDZIELA ADWENTU
„Podnieś radosny okrzyk, Izraelu!”
„Radujcie się zawsze w Panu”
Trzecia niedziela Adwentu nosi łacińską nazwę „Gaudete” („Radujcie się”) i jest to „niedziela radości”. Cały ten liturgiczny okres to czas radosnego oczekiwania na przyjście Pana, ale w tę niedzielę ta radość szczególnie wybrzmiewa. Pierwsze czytanie jest wezwaniem do niej (por. cytat w tytule So 3,14). Prorok Sofoniasz woła do swych rodaków, aby się cieszyli i weseleli, bo Bóg usunął wszystkich wrogów. Nie muszą już się obawiać, bo On sam jest pośród nich i jako Mocarz będzie zawsze ich bronił. Do radości zachęca również Izajasz. Pisze: „Wznoś okrzyki i wołaj radośnie, mieszkanko Syjonu” (Iz 2,6). Cóż jest powodem tej radości? Pan, „Święty Izraela”, który przebywa ze swoim ludem, przynosi mu zbawienie. Możemy prawdę tę sformułować odwrotnie: tam, gdzie nie ma Boga, pojawia się smutek. Wyczuwając bliską perspektywę przyjścia Pana, św. Paweł zachęcał do radości mieszkańców Filipii. Dwukrotnie napisał do nich: „Radujcie się” (por. cytat w podtytule; Flp 4,4). W dzisiejszej Ewangelii wsłuchujemy się w rady, jakie Jan Chrzciciel dawał ludziom, którzy go o nie prosili (por. Łk 3,10–18). Jeśli się do nich dostosowali, odchodzili pełni radości. Przede wszystkim przeczuwali bliskość przychodzącego Pana, co było głównym źródłem ich radości. Oczekując na święta Bożego Narodzenia, również i my odczuwamy w sercach radość. Cieszymy się z wyjątkowej atmosfery, pięknych zwyczajów, choinki, prezentów, spotkań rodzinnych, śpiewania kolęd. Przede wszystkim jednak powinniśmy weselić się z tego, że przyjdzie do nas Pan!
IV NIEDZIELA ADWENTU
„A On będzie pokojem”
„Wzbudź swą potęgę i przyjdź nam z pomocą”
Prorok Micheasz przywołuje słowa Boga, który zapowiada, że w niewiele liczącym się Betlejem urodzi się wielki Władca, Mesjasz, który zgromadzi rozproszonych Izraelitów. Proroctwo kończy się zdaniem: „A On będzie pokojem” (przywołane jest ono też w tytule; Mi 5,4). Boży Wysłannik ma wprowadzić pokój i bezpieczeństwo, a Bóg przez Niego okaże się Pasterzem Izraela, pokazując swemu narodowi potęgę i przychodząc mu z pomocą (por. cytat w podtytule; Ps 80, 2–3). Obietnicę tę przywoływano szczególnie w chwilach zagrożeń. Kiedy Izraelici byli uciskani przez swych wrogów, tęsknili za pokojem. Prosili swego Opiekuna o interwencję, a rezultatem tej interwencji było posłanie na świat Syna Bożego, który przyszedł, by zaprowadzić pokój. Więcej nawet – przez swą ofiarę uświęcił nas wszystkich (por. Hbr 10,10), a przez to obdarzył także pokojem duchowym. Jako pierwsza doznała tegoż pokoju Elżbieta, kiedy spotkała się ze swą krewną Maryją. Obie były jeszcze w stanie błogosławionym. Powitalny głos Maryi sprawił, że poruszyło się dzieciątko w łonie kobiety (por. Łk 1,41). Tym dzieciątkiem był Jan Chrzciciel, który przygotował ludzi na przyjście Jezusa. Swymi słowami i stylem życia wzbudzał wśród nich niepokój. Ale ci, którzy posłuchali jego wezwania do nawrócenia i przyjęli chrzest, odchodzili napełnieni wewnętrznym pokojem. Prawdziwy jednak i niesłabnący pokój mógł im przekazać tylko Jezus. Przekonało się o tym wielu tych, którzy spotkawszy Go lub doznawszy od Niego pomocy, odchodzili napełnieni Bożym pokojem.
Więcej przeczytasz w 25. numerze dwutygodnika „Pielgrzym” [12 i 19 grudnia 2021 R. XXXII Nr 25 (836)]
TUTAJ można zakupić najnowszy (25/2021) numer dwutygodnika „Pielgrzym”:
https://ksiegarnia.bernardinum.com.pl/pl/p/Pielgrzym-252021/287
