Czytania: Ap 11,19a; 12,1-6a. 10 ab; Ps 45 (44), 11-12. 14-15. 16-17 (R.: 11a); Łk 1,28; Łk 1,26-38
(…) W Ewangelii Maryja zostaje nam przedstawiona jako wzór doskonałej wiary. Pokornie poddaje się planom Bożym, aby być posłuszną służebnicą. Swoim bezgranicznym wyrażeniem zgody uczestniczenia w zbawczym planie Bożym przyczynia się do wysłużenia nam wszystkim zbawienia dokonanego przez Jezusa Chrystusa. Dla Maryi wyrażenie zgody na to, co oznajmił jej anioł, na pewno nie było łatwe. Była tylko młodą dziewczyną i mogło dla niej nie być jasne, co znaczy stać się Matką Syna Bożego. Jednak jej ufność wobec Boga była większa niż te niepewności. Podobnie powinniśmy postępować i my – powinniśmy zawsze ufać Bogu. W życiu wszystkich ludzi jest wiele chwil, w których wymagana jest odwaga. Podjęcie każdego zobowiązania wypływającego z wiary wymaga odwagi. Przy zawieraniu małżeństwa nie można przewidzieć przyszłości, konieczna jest ufność w pomoc Bożą i nieodwołalna chęć współpracy z łaską Bożą. Jeżeli ktoś wybiera kapłaństwo lub życie zakonne, musi całkowicie oddać się w ręce Boże i, ufając Mu bezgranicznie, współpracować z Jego łaską. Nasze zobowiązania, chociaż mniej radykalne i mniej wymagające, dokonują się na tej samej płaszczyźnie.
(…), abyśmy – na wzór Maryi – byli zawsze zdolni wyrazić zgodę na wszystkie zobowiązania wypływające z wiary, i umieli wypełniać je tak doskonale, jak Ona to czyniła.
Źródło: ks. Władysław Biedrzycki MSF, „Ewangelia w liturgii i życiu”, Pelplin 2012