Czytania: Dz 6,1-7; Ps 33 (32), 1-2. 4-5. 18-19 (R.: por. 22); J 6,16-21
Po opowiadaniu o rozmnożeniu chleba (zob. J 6,1-15), św. Jan mówi o cudownym chodzeniu Jezusa po wodach jeziora. Opowiadanie to jest identyczne z relacją św. Marka (zob. Mk 6,34-51) i św. Mateusza (zob. Mt 14,13-33). We wszystkich tych opowiadaniach Jezus uspokaja uczniów tymi samymi słowami: „To ja jestem, nie bójcie się”.
Jezus zostaje ukazany jako Ten, który daje Bożą moc i zbawcze życie tym, którzy są z Nim. Uczniowie są w ciemności, ponieważ Jezus nie jest obecny, On jednak przychodzi, tak jak Jahwe przychodzi do swego narodu, manifestując swoją siłę i pocieszając naród zapewnieniem swej obecności. Teraz Jezus zapewnia uczniów o swej obecności. Jezus jest obecnością Boga. Uczniowie nie powinni się więc obawiać. Są wezwani do wiary. Podobne wezwanie Bóg stawia przed każdym z nas.
Źródło: ks. Władysław Biedrzycki MSF, „Ewangelia w liturgii i życiu”, Pelplin 2012