Nie! Pan Bóg nie jest płciowo określony. Płeć jest zawężeniem doskonałości bytu do określonej płci – męskiej lub żeńskiej. Osobnik płci męskiej nie ma tego, co ma osobnik płci żeńskiej, i na odwrót. Gdyby Bóg miał płeć, czegoś by Mu brakowało – tego, co jest w płci przeciwnej.
Tymczasem filozoficznie rzecz biorąc, Bóg jest niczym nieograniczoną doskonałością bytu. To coś niepomiernie więcej, niż bycie najdoskonalszym. Nie mamy bezpośredniego poznania Boga. Wiemy, że jest, ale nie wiemy pozytywnie, jaki jest. Toteż mówimy negatywnie, że jest niczym nieograniczoną doskonałością. Na czym ona polega? Nie wiemy. Wiemy, że Bóg jest niezmienny, że nie istnieje w czasie (tzn. jest wieczny). Wiemy, że jest życiem intelektu i miłości. Ale na czym to życie polega, nie wiemy. Bóg jest zawsze większy, niż zdołamy o Nim pomyśleć.
Biblia nie operuje językiem jednoznacznym, ale analogicznym, i to zasadniczo metaforycznym (analogia metaforyczna). To trzeba wiedzieć, aby wyrażeń metaforycznych nie rozumieć jednoznacznie. Mówiąc o Bogu, Biblia posługuje się antropomorfizmami. Przypisuje Mu cechy ludzkie – na ogół męskie, ale czasem i żeńskie. Trzeba to jednak dobrze rozumieć. Z antropomorfizmami spotykamy się także w sztuce religijnej. Ale katolicy wiedzą, że Bóg Ojciec tak naprawdę nie jest staruszkiem z siwą brodą.
Spór o płeć Boga, obecny także – niestety – w literaturze teologicznej, jest świadectwem niezrozumienia tego, kim jest Bóg, i niezrozumienia charakteru języka Bożego objawienia.
ks. Piotr Moskal
„Pielgrzym” [10 i 17 grudnia 2023 R. XXXIV Nr 25 (888)], str. 33.
Fot. Pixabay.com
Dwutygodnik „Pielgrzym” w wersji papierowej oraz elektronicznej (PDF) można zakupić w księgarni internetowej Wydawnictwa Bernardinum.
