Chrzest Jezusa był początkiem Jego publicznej działalności.
Rozważając znaczenie chrztu Pańskiego (por. Mt 3,13-17; Mk 1,9-11; Łk 3, 21–22), można wskazać na kilka jego wymiarów. Dwa z nich wydają się najważniejsze. Po pierwsze, ludzie przychodzący do Jana Chrzciciela chcieli uzyskać odpuszczenie grzechów symbolizowane aktem zanurzenia się w rzece. Jezus, którego co prawda nie obciążały żadne winy, chciał solidaryzować się z ludźmi jako Ten, który wziął na Siebie ich grzechy. Po drugie, Chrystus przyszedł na świat, aby zrealizować konkretną misję, tzn. aby z mocą nauczać, skutecznie dokonywać cudów, a przede wszystkim, aby umrzeć i zmartwychwstać dla naszego zbawienia. Na początku swej drogi musiał sprostać pokusom diabła. Aby wykonać to trudne zadanie, został „wyposażony” w odpowiednie środki, tzn. w moc Ducha Świętego i więź z Ojcem, co nastąpiło podczas Jego chrztu. W ten sposób wypełniły się starotestamentalne proroctwa (por. Iz 42,1).
ks. Wojciech Kardyś
„Pielgrzym” 2016, nr 3 (683), s. 7