WNIEBOWSTĄPIENIE PAŃSKIE i NIEDZIELA ZESŁANIA DUCHA ŚWIĘTEGO
WNIEBOWSTĄPIENIE PAŃSKIE
„Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię!”
„Będziecie moimi świadkami”
Przywołany w tytule cytat (z Mk 16,15) stanowi początek ostatniej wypowiedzi Jezusa skierowanej do apostołów przed Jego wniebowstąpieniem. Pan pouczył ich ponadto o wierze, o konieczności udzielania chrztu oraz o znakach i cudach, jakie w Jego imię będą czynili. Otrzymali również wskazania geograficzne, w jakie rejony świata mają pójść i w jakiej kolejności działać. Jako świadkowie Zmartwychwstałego (por. cytat w podtytule; Dz 1,8) swą misję mieli rozpocząć od Jerozolimy (czyli od stolicy Izraela), potem kontynuować ją w całej Judei (czyli w centralnym regionie państwa), następnie w Samarii (to już inny region, na północ od Judei), aby wreszcie udać się „aż po krańce ziemi” (Dz 1,8). Wypełniając zadania, jakie Bóg im wyznaczył, nie będą sami. Mistrz obiecał, że pozostanie z nimi „aż do skończenia świata” (Mt 28,20), a skuteczność w realizowaniu wytyczonych celów zapewnić miał im Duch Święty, przyobiecany z resztą wcześniej przez Nauczyciela. Dopełnieniem Jezusowych wskazań były rady św. Pawła. Uczniowie mieli zachowywać się w sposób godny swego powołania, postępować w pokorze, cichości, cierpliwości, miłości, pokoju i jedności (por. Ef 4,1–3). Zwłaszcza o tę jedność winni zawsze zabiegać. Nie mieli pozostawać samotnymi ewangelizatorami, ale we wspólnocie realizować swoje (później coraz bardziej zinwidualizowane) zadania. Ich serca przepełniała świadomość, że są „urzędnikami” samego Boga, skoro On „jest Królem całej ziemi” (Ps 47,8), a Jego Syn po wniebowstąpieniu zasiadł po prawicy Ojca.
NIEDZIELA ZESŁANIA DUCHA ŚWIĘTEGO
„Przybądź, Duchu Święty”
„Daj szczęście bez miary”
Fragmenty przywołane powyżej stanowią pierwsze i ostatnie zdanie tak zwanej „Sekwencji”, czyli hymnu do Ducha Świętego śpiewanego przed Ewangelią. Jej słowa w zwięzły sposób ukazują dobrodziejstwa, jakie ludzie otrzymują dzięki działaniu Bożego Ducha. A o jakich Jego darach informują nas dzisiejsze czytania? Napełnieni Duchem Świętym apostołowie zaczęli mówić obcymi sobie językami i przemawiali do przybyszy z różnych stron świata (por. Dz 2,1–11). Duch jest w stanie naprawić skutki pychy człowieka, który doprowadził onegdaj do pomieszania języków (por. Rdz 11,1–9). Bóg objawił się Izraelowi w ogniu (por. Wj 19,16–20), ale nie był to ogień niszczący, lecz ożywiający i przywracający życie (por. Ez 37,1–14). Prorok Joel wolał jednak porównywać działanie Ducha do wody – przez jego usta Pan zapowiedział wylanie swego Ducha na wszelkie ciało (por. Jl 3,1–5), a Jezus porównał Go do „wody żywej” (J 7,38). Odkąd spełniło się to proroctwo, wszyscy możemy doświadczać działania Ducha Świętego. On pomaga nam w modlitwach (por. Rz 8,26), daje siłę do dawania świadectwa o Jezusie (por. J 15,26–27), a Jego owocami są: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie (por. Ga 5,22–23). Duch Pana podtrzymuje całe stworzenie i odnawia oblicze ziemi (por. Ps 104,29–30). O dobrodziejstwach Boga, który działa przez swego Ducha, autorzy natchnieni informują nas również w innych tekstach (por. fragmenty w miejscu psalmów ze mszy wigilijnej – w kolejności występowania: Ps 33; Dn 3; Ps 19; 107).
ks. Wojciech Kardyś
Więcej przeczytasz w 10. numerze dwutygodnika „Pielgrzym” [16 i 23 maja 2021 R. XXXII Nr 10 (821)]
TUTAJ można zakupić najnowszy (10/2021) numer dwutygodnika „Pielgrzym”:
https://ksiegarnia.bernardinum.com.pl/pl/p/Pielgrzym-102021/287
