Z niego powstajemy i w niego się obracamy. Fenomen Środy Popielcowej, gdy frekwencja w kościołach przewyższa tę z pierwszych dni świąt Bożego Narodzenia i Wielkiej Nocy, pozwala nam zadać pytanie: czy po szaleństwach karnawału rozpoczynający się post napawa nas jakąś szczególną refleksją, zadumą, wyciszeniem?
Czy symbol popiołu, marnego pyłu położonego na naszych głowach tak bardzo nami wstrząsa i przypomina ku czemu zmierzamy i co jest w naszym losie nieuniknione?
Popiół w chrześcijaństwie oznacza przemijanie, nietrwałość, żałobę. W hinduizmie jego znaczenie jest bardziej rozbudowane i wieloznaczne. Popiół był od zawsze znakiem pokuty, symbolem uniżenia czy uznania własnej klęski. Tak było w żydowskiej kulturze Starego Testamentu, w krajach arabskich czy w Grecji. Kiedy ktoś posypywał siebie popiołem albo przyjmował worek z popiołem jako posłanie, uniżał się i w ten sposób przepraszał za zło, którego dokonał. (…)
