Jakie cuda pojawiają się w Ewangelii?
Cuda dokonywane przez Jezusa można podzielić na cztery kategorie. Najpierw są to cuda w świecie natury: obfity połów ryb (Łk 5,4–11); dwa rozmnożenia chleba (Mt 14,13–21; 15,32–39); chodzenie po jeziorze (Mk 6,45-52); moneta w rybie (Mt 17,24–27); uschłe drzewo figowe (Mt 21,18–22). Drugą kategorię stanowią cuda uzdrowień. Takiej łaski doświadczyli: teściowa Piotra (Łk 4,38–39); trędowaty (Mt 8,2–4); sługa setnika (Mt 8,5–13); paralityk (Mt 9,2–8; Mk 2,1–12); chory z uschłą ręką (Mk 3,1–16; Łk 6,6–11); kobieta cierpiąca na krwotok (Mt 9,2–22); dwaj niewidomi (Mt 9,27–32); głuchoniemy (Mk 7,31–37); niewidomy z Betsaidy (Mk 8,22–26); niewidomy z Jerycha (Mt 20,29–34); pochylona kobieta (Łk 13,10–17); chory na wodną puchlinę (Łk 14,1–6); dziesięciu trędowatych (Łk 17,11–19); sługa arcykapłana (Łk 22,50–51). Trzeci rodzaj cudów to wypędzanie złych duchów (czyli egzorcyzmy). W ten sposób zostali ocaleni: opętany w synagodze (Mk 1,32–34); opętany z Gadary (Mt 8,28-34; Łk 8,26–30); opętany niemy (Mt 9,32–34); opętany niewidomy (Mt 12,22–24); córka Kananejki/Syrofenicjanki (Mt 15,21–28; Mk 7,24–30); opętany chłopiec (Mt 17,14–21). Najrzadziej zdarzał się najbardziej spektakularny rodzaj cudów, czyli wskrzeszanie umarłych. Jezus przywrócił do życia: młodzieńca z Nain (Łk 7,11–17); córkę Jaira (Mt 9,18–19.23–26;) i Łazarza (J 11,1–45).
„Pielgrzym” 2017, nr 15 (721), s. 7