Liturgia słowa z wigilii: Iz 62, 1-5; Ps 89 (88), 4-5. 16-17. 27 i 29 (R.: por. 2a); Dz 13, 16-17. 22-25; Mt 1, 1-25 lub Mt 1, 18-25.
(Mt 1, 1-25 – z Biblii Tysiąclecia)
DZIECIĘCTWO JEZUSA
Rodowód Jezusa
1
1 Rodowód Jezusa Chrystusa, syna Dawida, syna Abrahama. 2 Abraham był ojcem Izaaka; Izaak ojcem Jakuba; Jakub ojcem Judy i jego braci; 3 Juda zaś był ojcem Faresa i Zary, których matką była Tamar. Fares był ojcem Ezrona; Ezron ojcem Arama; 4 Aram ojcem Aminadaba; Aminadab ojcem Naassona; Naasson ojcem Salmona; 5 Salmon ojcem Booza, a matką była Rachab. Booz był ojcem Obeda, a matką była Rut. Obed był ojcem Jessego, 6 a Jesse ojcem króla Dawida.
Dawid był ojcem Salomona, a matką była [dawna] żona Uriasza. 7 Salomon był ojcem Roboama; Roboam ojcem Abiasza; Abiasz ojcem Asy; 8 Asa ojcem Jozafata; Jozafat ojcem Jorama; Joram ojcem Ozjasza; 9 Ozjasz ojcem Joatama; Joatam ojcem Achaza; Achaz ojcem Ezechiasza; 10 Ezechiasz ojcem Manassesa; Manasses ojcem Amosa; Amos ojcem Jozjasza; 11 Jozjasz ojcem Jechoniasza i jego braci w czasie przesiedlenia babilońskiego.
12 Po przesiedleniu babilońskim Jechoniasz był ojcem Salatiela; Salatiel ojcem Zorobabela; 13 Zorobabel ojcem Abiuda; Abiud ojcem Eliakima; Eliakim ojcem Azora; 14 Azor ojcem Sadoka; Sadok ojcem Achima; Achim ojcem Eliuda; 15 Eliud ojcem Eleazara; Eleazar ojcem Mattana; Mattan ojcem Jakuba; 16 Jakub ojcem Józefa, męża Maryi, z której narodził się Jezus, zwany Chrystusem.
17 Tak więc w całości od Abrahama do Dawida jest czternaście pokoleń; od Dawida do przesiedlenia babilońskiego czternaście pokoleń; od przesiedlenia babilońskiego do Chrystusa czternaście pokoleń.
Narodzenie Jezusa
18 Z narodzeniem Jezusa Chrystusa było tak. Po zaślubinach Matki Jego, Maryi, z Józefem, wpierw nim zamieszkali razem, znalazła się brzemienną za sprawą Ducha Świętego. 19 Mąż Jej, Józef, który był człowiekiem sprawiedliwym i nie chciał narazić Jej na zniesławienie, zamierzał oddalić Ją potajemnie. 20 Gdy powziął tę myśl, oto anioł Pański ukazał mu się we śnie i rzekł: «Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło. 21 Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów». 22 A stało się to wszystko, aby się wypełniło słowo Pańskie powiedziane przez Proroka: 23 Oto Dziewica pocznie i porodzi Syna, któremu nadadzą imię Emmanuel, to znaczy: “Bóg z nami”. 24 Zbudziwszy się ze snu, Józef uczynił tak, jak mu polecił anioł Pański: wziął swoją Małżonkę do siebie, 25 lecz nie zbliżał się do Niej, aż porodziła Syna, któremu nadał imię Jezus.
Rozważanie:
Za kilka godzin będziemy wspominali i celebrowali narodzenie Jezusa w stajence betlejemskiej. Przy wigilijnym stole zasiądą członkowie rodzin, aby w atmosferze miłości, a często też i przebaczenia, podzielić się białym opłatkiem, na znak, że miłość Boża przepełnia ich serca i tą miłością pragną dzielić się z tymi, których na wzór Boży darzą miłością ludzką. Czytania liturgiczne tej Mszy świętej ukazują wejście Boga w historię ludzkości. Przez wymienienie imion rodowych przodków Jezusa, zostaje nakreślona długa historia przygotowania do realizacji zbawczego planu Bożego, według którego Słowo stało się Ciałem i żyje wśród nas jako Osoba – Jezus jest jednym z nas. Gdybyśmy chcieli odtworzyć nasze drzewa genealogiczne, zapewne dokonalibyśmy bardzo interesującego odkrycia. Wśród wielu dobrych osób, najprawdopodobniej znalazłyby się także osoby nieuczciwe: złodziejaszki, cudzołożnicy itd. Podobnie, gdy przyjrzymy się drzewu genealogicznemu Jezusa, tak jak je przedstawia dzisiejsza Ewangelia, to okazuje się, że nie jest ono nieskalanie czyste. Są w nim różni przestępcy. Nawet praojciec, król Dawid, święty i bohater narodu, w chwili szaleństwa był winny zdrady małżeńskiej i zabójstwa. Tamar, jedna z matek, uwiodła Judę, patriarchę. Rut była świątobliwą poganką, a Rachel niegdyś kobietą lekkich obyczajów. Co to wszystko znaczy? Że nawet największe szaleństwo i najgorszy grzech nie mogą stać na przeszkodzie w wypełnieniu Bożych planów; że może zmienić się życie nawet najgorszego grzesznika, który żałuje i nie wstydzi się włączyć w rodzinę ludzką.
Bóg staje się jednym z nas przyjmując ludzkie ciało ze wszystkimi jego właściwościami, za wyjątkiem grzechu. Drzewo genealogiczne Jezusa odtwarza historię miłości Bożej rozciągającej się na całą historię ludzkości przygotowującą przyjście Jezusa, które właśnie za kilka godzin będziemy celebrowali w liturgii. Przez Wcielenie w łonie Dziewicy Maryi Syn Boży staje się ciałem – przyjmuje ludzką naturę, a przez chrzest pozwala nam uczestniczyć w Jego Boskiej naturze. W Eucharystii jednoczy się osobiście z każdym z nas. W ten sposób pozostaje wśród nas na zawsze. To właśnie oznacza imię zapowiedziane przez proroka Izajasza: Emmanuel, czyli Bóg z nami. Niech te ostatnie chwile przed jutrzejszą uroczystością będą dla nas okazją zastanowienia się nad tym, czy jesteśmy naprawdę godni, aby Bóg był z nami.
Źródło: ks. Władysław Biedrzycki MSF, „Ewangelia w liturgii i życiu”, Pelplin 2011