Czytania: Dz 14,5-18; Ps 115 (113B), 1-2. 3-4. 15-16 (R.: por. 1); J 14, 26; J 14,21-26
Słowa Jezusa przekazane dziś w Ewangelii są wspaniałym pouczeniem dla każdego z nas. Mówią bowiem, jak możemy okazać naszą miłość Bogu i co sprawia, że Bóg chętnie przebywa w naszym sercu. Słowa: „Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę”, raczej nie potrzebują wyjaśnienia. Powinny tylko skłonić do postawienia sobie pytania, czy nauka Jezusa naprawdę formuje moje życie. Odpowiedź będzie pozytywna, gdy uświadomimy sobie, że zachowuje naukę Jezusa ten, kto dokonuje dzieł Bożych. Dzieła te są oparte przede wszystkim na miłości. A więc miłością Bożą żyją ci, którzy czynią dobrze wszystkim ludziom. Umieją dzielić się z potrzebującymi zarówno dobrami materialnymi, które posiadają, jak i duchownymi. Starają się pocieszyć i podać pomocną dłoń tym wszystkim, którzy doznali przeciwności w życiu. W swych modlitwach proszą Boga o miłosierdzie tak dla siebie, jak i dla tych, których wiara osłabła. Nie pysznią się swym życiem wiarą. Radują się w duchu i dziękują Bogu za każdego, kto wrócił na drogę prowadzącą do Boga. Swym życiem Ewangelią starają się dać świadectwo prawdziwemu życiu dziecka Bożego. Prośmy o to.
Źródło: ks. Władysław Biedrzycki MSF, „Ewangelia w liturgii i życiu”, Pelplin 2012