Jakie znaczenie ma Boże Narodzenie? Czy o narodzinach Jezusa możemy przeczytać również w Starym Testamencie?
Starotestamentalne proroctwa rozsiane po różnych księgach Pisma stopniowo ukazują postać Mesjasza. Proponowane w liturgii czytania (usłyszane na mszy wieczorem, w nocy, o świcie i w dzień) zawierają zapowiedzi o tym, że Bóg pośle kiedyś swojemu narodowi Odkupiciela (por. Iz 62,1–5), cudowne Dziecię, swego Syna (por. Iz 9,5–6), Zbawiciela (por. Iz 62,11–12), dzięki któremu wszyscy ujrzą wielkość Pana (por. Iz 52,7–10). Proroctwa te zaczęły się wypełniać, gdy na świat przyszedł Jezus (ten dzień uroczyście czcimy, obchodząc święta Bożego Narodzenia). Ewangeliści umieszczają rodowód Chrystusa i piszą o Jego narodzeniu (por. Mt 1,1–25), o dokładnych okolicznościach Jego przyjścia na świat oraz o hołdzie złożonym Mu przez pasterzy (por. Łk 2,1–14), o reakcji Maryi na te wielkie wydarzenia (por. Łk 2,15–20) oraz o Słowie, jak nazywa Zbawiciela św. Jan (por. J 1,1–18). We wczesnym Kościele prawdę o narodzeniu Chrystusa przepowiadano wiernym. I tak na przykład św. Łukasz, cytując słowa Pawła, wspomniał o Dawidowym pochodzeniu Mesjasza (por. Dz 13,16–25). Tenże zaś Paweł pisał do Tytusa o wielkiej łasce zbawienia, jaką Bóg zesłał ludziom przez swego Syna (por. Tt 2,11–14; 3,4–7). Nawiązując do starotestamentalnych zapowiedzi (także tych umieszczonych w psalmach 89; 96; 97; 98), autor Listu do Hebrajczyków napisał: „Wielokrotnie i na różne sposoby przemawiał niegdyś Bóg do ojców naszych przez proroków, a w tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez Syna” (Hbr 1,1).
„Pielgrzym” 2017, nr 26 (732), s. 7
