Wiem, wiem. Nie powinno się używać pojęcia głuchoniemi, bo przecież osoby głuche coraz rzadziej są nieme. Po pierwsze wydają dźwięki, po drugie mówią do siebie i do nas językiem migowym. Ale ten felieton jest właśnie o tym, jak osoby głuchonieme…
Szczęśliwe życie zależy w znacznej mierze od własnego nastawienia, szczególnie zaś od poczucia humoru. Narzekanie i czarnowidztwo potrafią zakłócić nawet najpiękniejszy czas. Na wakacje dobry humor potrzebny od zaraz.
„Mamy w parafii świetnego księdza, którego bardzo kochamy i on też nas bardzo kocha. W tym roku mija czwarty rok jego posługi w naszej parafii. Co możemy zrobić, żeby go zatrzymać? Nie chcemy, żeby go gdzieś przenieśli”. Choć od opublikowania…
Syn pewnego króla, jak zdarza się to w bajkach, zakochał się w pięknej, ale bardzo biednej córce piekarza i ożenił się z nią. Przez kilka lat dwoje małżonków żyło w wielkiej zgodzie i szczęściu. Po śmierci ojca książę musiał zająć…
To jedno z najpiękniejszych świąt religijnych. Zewnętrzna manifestacja wiary, a jednocześnie poczucie, że to sam Bóg wychodzi na nasze ulice, odwiedza podwórka, krąży po dobrze nam znanej okolicy. To także święto naszej solidarności we wspólnym tworzeniu czterech ołtarzy. I nie…
Niedawno 70-lecie istnienia obchodził chór Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego. Świętowanie obejmowało m.in. występ podczas mszy św. w Katedrze Oliwskiej, gdzie wykonano części stałe najwybitniejszych kompozytorów: Mozarta, Schuberta, Haendla. Słuchając tych przepięknych utworów, po raz kolejny zdałam sobie sprawę z tego, jak…
„Trzy osoby znalazły się pewnego dnia na brzegu rzeki o wodach spienionych i groźnych. Osoby te musiały się przeprawić na drugi brzeg…”
Są świątynie, których wznoszenie, fizyczne i duchowe, trwa latami. W przypadku świątyni Opatrzności Bożej w warszawskim Wilanowie, możemy mówić nawet o wiekach.
Apostołowie i ich następcy są fundamentem trwałości i autentyczności Kościoła. Służą oni całej wspólnocie przez nauczanie, uświęcanie (modlitwę i sakramenty) oraz posługę miłości (caritas i przewodzenie). Jest to głównie zadanie biskupów i ich współpracowników prezbiterów. Natomiast diakoni pomagają im i…
Czerwiec to tradycyjny miesiąc podsumowywania osiągnięć w nauce – uczniowie próbują nadrabiać całoroczne zaległości, żeby zasłużyć na korzystne świadectwo, studenci zaś przystępują do egzaminów, mających sprawdzić ich stopień opanowania wiedzy i umiejętności koniecznych do zaliczenia kolejnego roku. Ilu z nich…
„Król Marsowe Oblicze był klasycznym typem króla, którego żaden inny władca nie chciał mieć za sąsiada: smutny, zagniewany, naburmuszony, znudzony, ale przede wszystkim – kłótnik!”
Nasze losy są nieprzewidywalne. Znikają z powierzchni ziemi rody, majątki, ba – całe grupy społeczne, a nawet narody. W ich miejsce przychodzą nowi, inni ludzie. Jakże ważna w tym kontekście jest nasza pamięć historyczna, pamięć o czasach i ludziach.
Byłem uchodźcą, a pomogliście mi (por. Mt 25, 31–45). Ewangeliczny opis sądu ostatecznego niech będzie dla nas zachętą do roztropnej pomocy uchodźcom. Przykazanie miłości powinno być ponad lękiem, uprzedzeniami i niepewnością.
Rozpowszechnia się obyczaj posiadania dziecka bez ślubu. W mojej parafii w 2008 roku było 34 dzieci ochrzczonych, a 16 z tych dzieci pochodziło ze związków niesakramentalnych lub było wychowywane przez samotne matki. W ciągu 30 lat liczba dzieci pozamałżeńskich wzrosła…
Kiedy człowiek wędruje na piechotę, zwłaszcza w przypadku dłuższych odcinków marszu, zawsze się trochę udręczy. A to spiekota, a to bąble na stopach, a to znów deszcz porosi. Jednak to co zyskuje jest ponad te niedogodności.
Uczeń Chrystusa (ponoć każdy ochrzczony takim jest) jest inny w szkole, na ulicy, w autobusie, w domu, inny w kościele, inny podczas wakacji. Nigdy nie powinniśmy wychowania wycofywać z myślenia, nawet w wakacje.
Nie wiem, kto pierwszy użył tego określenia, ale robi ono prawdziwą karierę w naszym chrześcijańskim świecie. Dlaczego aż tyle wagi przykładamy do tego, żeby właśnie w tym czasie podkreślać znaczenie więzi z Bogiem?
Klasyczna już rozprawa historyka Johana Huizingi Homo ludens zaczyna się zdaniem: „Zabawa jest starsza od kultury […]”. I choć teza ta wielokroć była poddawana w wątpliwość, nie sposób nie docenić jej znaczenia związanego ze zmianą postrzegania problematyki zabawy.