„Jest pewna katedra ze wspaniałymi witrażami. Zwłaszcza jeden z nich przykuwa uwagę swym wyjątkowym pięknem i grą świateł. A oto jego dzieje”.
„Podczas wznoszenia katedry majster i najlepsi rzemieślnicy pracowali w pracowni usytuowanej wewnątrz budowli.
Pewnego ranka przyszedł do majstra młody obcokrajowiec.
– Mam już tylu robotników i rzeźbiarzy, ilu potrzebuję – powiedział majster.
– Chciałbym tylko wykonać witraż – bez żadnych zobowiązań czy wydatków z waszej strony.
Majster zgodził się i przydzielił młodzieńcowi stary, nieużywany barak obok śmietnika budowlanego.
W ciągu następnych miesięcy nikt nie zwracał na przybysza uwagi. Milczący i bystry młodzieniec pracował w swoim baraku.
Aż nadszedł dzień, kiedy wyniósł na zewnątrz swoje tajemnicze dzieło. Był to witraż niezwykłej piękności, o świetlistych barwach, jakiego nikt nigdy wcześniej nie widział. Niewątpliwie najbardziej urzekający pośród wszystkich witraży katedry. Z daleka i z bliska zaczęli przybywać ludzie, aby go podziwiać.
– Skąd wziąłeś te wszystkie wspaniałe kawałki szkła, tak lśniące i barwne? – pytali zaskoczeni majstrowie.
Obcokrajowiec odpowiedział:
– Znajdowałem tu i ówdzie, tam, gdzie pracowali robotnicy. Ten witraż jest zrobiony z kawałków, które inni odrzucili jako niepotrzebne”.
* * *
Zanim uciekniesz przed kolejnym raniącym słowem, zanim schowasz głęboko w swej pamięci trudne wspomnienia, zanim dopuścisz do głosu rozgoryczenie w poważnej chorobie, zanim poddasz się zgorzknieniu w beznadziejnej sytuacji – popatrz przez chwilę na to bolesne doświadczenie jak witrażownik na odrzucone przez innych szkiełko. Chociaż niechciane i pozornie niepotrzebne – jest częścią Twej historii.
Niezależnie od tego, czy zawinione, czy nie – oddaj swe cierpienie Mistrzowi najbardziej urzekających witraży życia. Być może na początku nie zauważysz żadnej zmiany. On pracuje w ukryciu. Przyjdzie jednak taki dzień, gdy całe niebo zachwyci się Tobą – Jego arcydziełem niezwykłej piękności, jakiego nikt nigdy wcześniej nie widział.
* * *
Przeto przypatrzcie się, bracia, powołaniu waszemu! Niewielu tam mędrców według oceny ludzkiej, niewielu możnych, niewielu szlachetnie urodzonych. Bóg wybrał właśnie to, co głupie w oczach świata, aby zawstydzić mędrców, wybrał to, co niemocne, aby mocnych poniżyć i to, co nie jest szlachetnie urodzone według świata i wzgardzone, i to, co nie jest, wyróżnił Bóg, by to co jest, unicestwić, tak by się żadne stworzenie nie chełpiło wobec Boga.
Przez Niego bowiem jesteście w Chrystusie Jezusie, który stał się dla nas mądrością od Boga i sprawiedliwością, i uświęceniem, i odkupieniem, aby, jak to jest napisane, w Panu się chlubił ten, kto się chlubi (1 Kor 1,26–31).
Anna Maria Kolberg OV
„Pielgrzym” [17 i 24 marca 2024 R. XXXV Nr 6 (895)], str. 30.
Dwutygodnik „Pielgrzym” w wersji papierowej oraz elektronicznej (PDF) można zakupić w księgarni internetowej Wydawnictwa Bernardinum.
