„Pewien mężczyzna, który zastanawiał się, jaki będzie ostatni dzień jego życia, a przede wszystkim, jak będzie wyglądał Sąd Ostateczny, przed którym prędzej czy później będzie musiał stanąć, miał sen…”.
„Śnił, że po śmierci pełen lęku zbliżył się do wielkiej bramy domu Boga. Zapukał. Otworzył mu jakiś uśmiechnięty anioł i zaprosił do poczekalni w raju. Jej wygląd był bardzo surowy, a poczekalnia trochę przypominała salę sądową. Mężczyzna czekał coraz bardziej zalękniony. Anioł po pewnym czasie powrócił z kartką w ręku. Widniał na niej napis: «Rachunek». Mężczyzna wziął kartkę i przeczytał: «Za światło słońca i szelest liści, za śnieg i wiatr, za lot ptaków i za trawę. Za powietrze i za podziwianie gwiazd, za wieczory i za noce…».
Lista była bardzo długa. Mężczyzna kontynuował: «…za śmiech dzieci, oczy dziewcząt, za świeżą wodę, za ręce i nogi, za czerwień pomidorów, za pieszczoty, za piasek na plaży, za pierwsze słowa twego dziecka, za podwieczorek nad brzegiem górskiego jeziorka, za pocałunek wnuczka, za fale morza…».
Mężczyzna, w miarę jak czytał listę, coraz bardziej się niepokoił. Ile wyniesie cały rachunek? W jaki sposób zapłaci za to wszystko, co otrzymał? Podczas gdy z przyspieszonym biciem serca czytał kolejne punkty, nadszedł Bóg. Poklepał go ręką po ramieniu:
– Ja stawiam! – powiedział z uśmiechem. – Aż do końca świata. Było mi bardzo miło!”.
***
Kto [Boga] pierwszy obdarował, aby nawzajem otrzymać odpłatę? Albowiem z Niego i przez Niego, i dla Niego [jest] wszystko. Jemu chwała na wieki! Amen (Rz 11,35–36).
***
Co byłoby na Twoim „rachunku”? Może warto byłoby usiąść wieczorem, gdy wszyscy pójdą spać, i wypisać zestaw Jego usług? „Za przyjaciół, piękne owoce na targu, dobrą wiadomość, smaczną kolację, wiewiórkę w karmniku, blask świecy, dobrą drogę. Za emocje, intelekt, ciało. Za chrzest, Kościół, Eucharystię, spowiedź, sakrament małżeństwa…”. Możesz pisać bez lęku. On stawia. Dzisiaj i do końca świata.
***
Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne (J 3,16).
PS Opowiadanie znalazłam w książce B. Ferrero, 365 krótkich opowiadań dla ducha 2, Warszawa 2017.
Anna Maria Kolberg OV
„Pielgrzym” 2017, nr 27 (733), s. 30
