Do wieczności odeszła siostra Barbara Klein SM. Wiele roczników kleryków, którzy opuścili rodzinne domy z najlepszą kuchnią swoich matek i zamieszkało w Wyższym Seminarium Duchownym w Pelplinie, pamiętało i pamięta siostrę Barbarę, która – prawie od zawsze – rządziła w seminaryjnej kuchni.
Z matczyną troską dbała o dobre i smaczne posiłki pelplińskich prezbiterów i kleryków. Posługiwała im od 1951 roku. Zebrało się dobrze ponad pięćdziesiąt lat tej służby. Wszyscy klerycy i księża byłej diecezji chełmińskiej i obecnej pelplińskiej – z wdzięcznością i z szacunkiem wspominają dzielną, życzliwą, pogodną i uśmiechniętą Siostrę.
Szczególnie trudny był czas wyżywienia kleryków, kiedy obowiązywały przydziały i kartki na żywność, zwłaszcza na mięso, a należało nakarmić ponad dwieście młodych osób – niełatwo było temu sprostać. Ks. prof. Franciszek Manthey – wykładowca teologii fundamentalnej i filozofii (1946–1958), wspominał, że w tamtych czasach klopsy seminaryjne można było jeść nawet w piątki, bo były zrobione z chleba.
Ks. prof. Anastazy Nadolny podczas mszy św. dziękczynnej za posługę Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego à Paulo w Pelplinie 30 stycznia 2014 roku tak wspominał w homilii siostrę Barbarę: „Siostra Barbara Klein, w Pelplinie sześćdziesiąt trzy lata, można powiedzieć, że jest od zawsze i w naszej pamięci. Najpierw – od 1951 roku w Collegium Marianum, po jego likwidacji przeszła w 1961 roku do Seminarium Duchownego. Przez wiele lat szefowa kuchni, nasza żywicielka (…). Przecież to jest cała epoka. Wspominała, jak to na początku lat pięćdziesiątych zamierzała wstąpić do Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego, no ale miała wątpliwości, czy ją przyjmą: pochodziła z wielodzietnej rodziny, a w ówczesnych warunkach wymagano jakiegoś posagu. Kiedy jechała pociągiem do Chełmna przez Pelplin, patrzyła przez okna pociągu na katedrę i na seminarium. Mówiła sobie, że tu też potrzebują pracy sióstr, chciałaby pracować wśród młodzieży przygotowującej się do stanu kapłańskiego. I Bóg wysłuchał Siostrę, a przełożeni przychylili się i do dziś cieszymy się obecnością Siostry wśród nas”.
Siostra Barbara Klein urodziła się 4 grudnia 1927 roku w Mostach w powiecie puckim. Pierwszą Komunię św. przyjęła 29 czerwca 1939 roku, a sakrament bierzmowania otrzymała w 1946 roku. Po odbyciu aspiratu w Chełmnie i postulatu w Wolsztynie 28 lipca 1951 roku została posłana do Pelplina. Śluby zakonne złożyła 15 marca 1955 roku.
Siostra Barbara była bardzo zaangażowana w życie swojego Zgromadzenia: trzykrotnie brała udział w Konwentach Prowincjalnych Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego à Paulo, dwukrotnie była przełożoną wspólnoty sióstr.
Brała udział w pielgrzymce do Rzymu z okazji kanonizacji o. Maksymiliana Kolbego. Odwiedziła dom generalny Sióstr Miłosierdzia przy Rue du Bac w Paryżu, gdzie spoczywa serce założyciela Zgromadzenia – św. Wincentego à Paulo, oraz ciała św. Ludwiki de Marillac i św. Katarzyny Labouré, której trzykrotnie objawiła się Matka Boża, polecając jej wybicie Cudownego Medalika.
W czasie „stanu wojennego” PRL, kiedy przychodziły z Zachodu dary do diecezji chełmińskiej, siostra Barbara wspólnie z ks. prof. Edwardem Zawiszewskim zajmowała się ich podziałem do poszczególnych dekanatów i parafii. Była to trudna i czasami niewdzięczna posługa.
„Karmicielka” setki kleryków i kapłanów, żywa historia WSD w Pelplinie, odeszła do Pana 18 września 2017 roku, w dniu poświęconym św. Stanisławowi Kostce – patronowi młodzieży, wśród której marzyło się młodej Barbarze pracować i dla której w stu procentach zrealizowała swoje marzenie jako: Maria – adorująca Najświętszy Sakrament w kaplicy, i Marta – „troszcząca się o wiele” w seminaryjnej Betanii.
Siostra Barbara Klein odeszła do wieczności w Chełmnie, w roku 400-lecia jubileuszu charyzmatu wincentyńskiego, w 89. roku życia i 66. roku powołania zakonnego.
Pogrzeb odbył się 21 września przy licznym udziale rodziny, sióstr i kapłanów.
Spoczęła w kwaterze Sióstr na chełmińskim cmentarzu.
Dziękujemy Ci, siostro Barbaro, za Twoją wspaniałą służbę. Spoczywaj w pokoju!
ks. Stanisław Grunt
„Pielgrzym” 2017, nr 21 (727), s. 30
