Od beatyfikacji we Lwowie w 2008 roku dynamicznie rozwija się kult bł. Siostry Marty Wieckiej. Każdego roku w rocznicę wyniesienia do chwały ołtarzy polskiej siostry zakonnej ze Zgromadzenia św. Wincentego à Paulo gromadzi się coraz liczniejsza rzesza pielgrzymów w miejscu jej urodzenia. Urokliwa wieś, należąca obecnie do parafii Szczodrowo, leży w gminie Skarszewy.
Do Nowego Wieca, chociaż nie ma tam jeszcze kaplicy, przyciąga pątników biografia i świętość urodzonej tam w 1874 roku w wielodzietnej rodzinie późniejszej szarytki i heroicznej pielęgniarki.
28 maja do Nowego Wieca przybyły liczne grupy pieszych i zmotoryzowanych pielgrzymów. Wśród nich były pielęgniarki z Gdańska i Bochni, które obrały sobie bł. Martę za patronkę, a także alumni Wyższego Seminarium Duchownego w Pelplinie.
Przy figurze bł. Marty, obok jej rodzinnego domu, pielgrzymów witał ks. bp Wiesław Śmigiel, który sprawował dla nich polową mszę św. w urokliwym parku.
Szczególnym akcentem tegorocznych uroczystości było przekazanie przez siostry szarytki z prowincji krakowskiej relikwii II stopnia bł. Marty. Jest to fragment listu Marty. Dwa relikwiarze otrzymało Stowarzyszenie bł. Marty oraz parafia św. Michała w Skarszewach, gdzie Marta przyjęła I Komunię św. i gdzie przez wiele lat modliła się, zanim rozpoczęła drogę powołania zakonnego.
Ks. bp Wiesław Śmigiel przypomniał w homilii, że Marta umiejętnie łączyła „miłość Boga i bliźniego”. „Pięknie uczy nas Marta wartości rodziny”, mówił główny celebrans, przypominając, że tematyka rodzinna jest przewodnią myślą obchodów ku czci bł. Marty w 2016 roku, a sama wybitna córka ziemi pomorskiej pielęgnowała szacunek i więzi rodzinne. Świadczą o tym jej listy, które ukazały się w osobnej książce. Biskup pomocniczy podkreślił, że aktualność życia i wzoru błogosławionej siostry dowodzi jej przykład wiary: „Potrzebujemy dzisiaj takiej wiary, głębokiej wiary, która będzie w stanie dopomóc nam oraz przemienić nas i nasze rodziny”. „Potrzeba nam dzisiaj wytrwałości”, dodał kaznodzieja, uwypuklając wzór Marty jako osoby konsekrowanej, pielęgniarki, a jednocześnie kogoś doświadczającego i kultywującego miłość w rodzinie.
Ks. Ireneusz Smagliński
„Pielgrzym” 2016, nr 13 (693), s. 28
