8 września obchodziliśmy święto Narodzenia Najświętszej Maryi Panny, 12 września Dzień Najświętszego Imienia Maryi, natomiast 21 listopada cieszymy się wspomnieniem Ofiarowania Maryi w świątyni jerozolimskiej. Te trzy pierwsze celebracje maryjne są echem trzech celebracji Chrystusa: 25 grudnia – uroczystości Narodzenia Pańskiego, 3 stycznia – Dnia Najświętszego Imienia Jezus, i 2 lutego – święta Ofiarowania Pańskiego.
Informacje o ofiarowaniu trzyletniej dziewczynki Maryi czerpiemy z apokryfów, zwłaszcza z Protoewangelii Jakuba z końca II wieku. Z tego dzieła dowiadujemy się, że rodzice Maryi, Joachim i Anna, zaprowadzili ją do jerozolimskiej świątyni i w niej ofiarowali Bogu. W świątyni przebywała do dwunastego roku życia. Odtąd Maryja poświęciła się wyłącznie Bożej służbie. Opis Protoewangelii Jakuba odpowiada zwyczajom judaizmu, które znane są z Pisma Świętego. Zwyczaj poświęcania na służbę Bogu synów i córek jest zgodny z Księgą Kapłańską (27, 1–8). O tym, że istniały specjalne grupy męskie oraz żeńskie przeznaczone do służby w przybytku i w świątyni, wiemy z Pierwszej Księgi Samuela (2, 11) oraz z Ewangelii Łukasza (2, 3–7; zob. Wj 13, 11–16). Z Drugiej Księgi Królewskiej (23, 4.7) i z Pierwszej Księgi Kronik (9,26.27.33) wynika, że kobiety przeznaczone na służbę w świątyni mieszkały w pokojach przylegających do świątyni. Tam też, jak się wydaje, przebywały dziewczynki przed osiągnięciem dojrzałości. Wiek dziecięcy podyktowany był obowiązkiem zachowania czystości rytualnej. (…)
ks. Augustyn Eckmann
Więcej przeczytasz w 23. numerze dwutygodnika „Pielgrzym” [12 i 19 listopada 2023 R. XXXIV Nr 23 (886)], str. 17-19.
Dwutygodnik „Pielgrzym” w wersji papierowej oraz elektronicznej (PDF) można zakupić w księgarni internetowej Wydawnictwa Bernardinum.
