Świat dzisiejszy w sposób szczególny potrzebuje chrześcijańskiej posługi pojednania, która przełamie bariery, zbuduje mosty, wprowadzi pokój i otworzy drzwi do nowego sposobu życia w imię Jezusa Chrystusa, który pojednał nas z Bogiem.
Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan, jak co roku, będzie celebrowany od 18 do 25 stycznia. Termin ten został zaproponowany w 1908 r. przez pioniera ruchu ekumenicznego, Paula Wattsona z USA. Chodziło o to, by wpasować się w czas między dniem wspominającym św. Piotra, a dniem upamiętniającym nawrócenie św. Pawła. Na półkuli południowej, gdzie w styczniu zwykle trwają wakacje, Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan jest obchodzony w innym terminie, np. w okresie obejmującym święto Pięćdziesiątnicy (propozycja ruchu „Wiara i Ustrój” z 1926 r.), co również zyskuje rangę symbolu.
Z racji tegorocznych obchodów „Upamiętnienia 500-lecia Reformacji z XVI w.” (1517–2017) wybór tekstu biblijnego, przygotowanie tematu, i samych materiałów Tygodnia Modlitw powierzono chrześcijanom z Niemiec. Nic zatem dziwnego, że tegoroczny Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan akcentuje przede wszystkim dwie sprawy: z jednej strony konieczność celebracji miłości i łaski Bożej oraz „usprawiedliwienia ludzkości jedynie przez łaskę”, co odzwierciedla główną troskę Kościołów wyrosłych z reformacji Marcina Lutra. Z drugiej strony, materiały Tygodnia Ekumenicznego podkreślają ból chrześcijan spowodowany późniejszymi głębokimi podziałami, które dotknęły Kościół. To z kolei wymaga otwartego ukazania i nazwania winy podziału, ale i wskazania koniecznych kroków w stronę pojednania.
Znamienne i budujące jest jednak to, że ostatecznie sformułowania tematu Tygodnia Ekumenicznego na ten rok dostarczyła adhortacja apostolska papieża Franciszka z 2013 roku zatytułowana „Radość Ewangelii” (Evangelii gaudium), w której został użyty cytat: „Miłość Chrystusa przynagla nas” (nr 9). W nawiązaniu do tego biblijnego wersetu (2 Kor 5,14), rozpatrywanego w kontekście całego piątego rozdziału Drugiego Listu do Koryntian, niemiecka komisja sformułowała temat na Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan 2017 r. W tym roku zatem Tydzień Ekumeniczny będzie odbywał się pod hasłem: „Pojednanie – miłość Chrystusa przynagla nas” (por. 2 Kor 5,14–20).
Tekstem przewodnim zaproponowanym przez chrześcijan z Niemiec jest fragment z Drugiego Listu św. Pawła Apostoła do Koryntian, będący kontekstem wersetu-hasła: „Miłość Chrystusa bowiem przynagla nas, którzy dokładnie zdajemy sobie sprawę z tego, że skoro Jeden umarł za wszystkich, to wszyscy umarli. A właśnie za wszystkich umarł, aby ci, co żyją, nie żyli już dłużej dla siebie, lecz dla Tego, który za nich umarł i zmartwychwstał. Tak więc odtąd nie znamy już nikogo według ciała. Jeśli nawet według ciała poznaliśmy Chrystusa, to odtąd już tak nie poznajemy. Dlatego jeśli ktoś pozostaje w Chrystusie, jest nowym stworzeniem. To, co dawne, przeminęło, a nastało nowe. Wszystko to zaś od Boga, który przez Chrystusa pojednał nas ze sobą i zlecił nam służbę pojednania. W Chrystusie bowiem Bóg pojednał świat ze sobą, nie poczytując ludziom ich grzechów, a nam powierzył głoszenie pojednania. Jesteśmy więc posłani w imię Chrystusa. Sam Bóg niejako zachęca przez nas: W imię Chrystusa prosimy: Dajcie się pojednać z Bogiem!” (2 Kor 5,14–20; „Pismo Święte Nowego Testamentu”. Przekład ekumeniczny).
Tekst przewodni podkreśla, że pojednanie jest darem od Boga przeznaczonym dla całego stworzenia. „Albowiem w Chrystusie Bóg jednał z sobą świat, nie poczytując ludziom ich grzechów, nam zaś przekazując słowo jednania” (w. 19). Na skutek Bożego działania osoba, która została pojednana w Chrystusie, jest wezwana do głoszenia tego pojednania słowem i czynem: „Miłość Chrystusa przynagla nas” (w. 14). „Tak więc w imieniu Chrystusa spełniamy posłannictwo jakby Boga samego, który przez nas udziela napomnień. W imię Chrystusa prosimy: pojednajcie się z Bogiem!” (w. 20). Tekst ten podkreśla, że pojednanie nie dokonuje się bez ofiary. Jezus oddaje swoje życie; On umiera za wszystkich. Budowniczowie pojednania są wezwani, w Jego imię, do oddawania, tak jak On, swojego życia. Oni już nie żyją dla samych siebie; żyją dla Tego, który umarł za nich.
W ekumenicznej modlitwie fakt, że Bóg w Chrystusie pojednał świat ze sobą, jest powodem do radości. Ale nie wolno zapominać, że zanim usłyszymy głoszone słowo i zaczerpniemy z głębokiego źródła Bożego przebaczenia, trzeba także uwzględnić nasze wyznanie grzechów. Dopiero wówczas jesteśmy w stanie świadczyć wobec świata, że pojednanie jest możliwe. Miłość Chrystusa przynagla nas do modlitwy, ale także do wyjścia poza nasze modlitwy o jedność między chrześcijanami. Wspólnoty i Kościoły potrzebują daru Bożego pojednania jako źródła życia. Lecz ponad wszystko potrzeba im tego pojednania dla wspólnego dawania świadectwa wobec świata, „aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno, aby świat uwierzył, żeś Ty Mnie posłał” (J 17,21).
Ludzkość targana starymi i nowymi konfliktami, wojnami i zamachami, tak bardzo potrzebuje chrześcijańskiej jedności, a przynajmniej chrześcijańskiego konsekwentnego i autentycznego dążenia do jedności, które ma być inspiracją, wzorem i siłą pojednania. Świat dzisiejszy w sposób szczególny potrzebuje chrześcijańskiej posługi pojednania, która przełamie bariery, zbuduje mosty, wprowadzi pokój i otworzy drzwi do nowego sposobu życia w imię Jezusa Chrystusa, który pojednał nas z Bogiem.
Niech zatem źródło wspaniałego Bożego pojednania rozlewa się podczas tegorocznego Tygodnia Modlitw, aby wielu ludzi mogło znaleźć pokój i aby mosty mogły zostać zbudowane. Niech ludzie i Kościoły zostaną pobudzone przez miłość Chrystusa do pełnego pojednania i do obalenia murów, które dzielą. Niech jednoczy nas wspólna modlitwa: „Boże, nasz Stwórco, uczyniłeś nas na swój obraz i odkupiłeś nas przez Jezusa Chrystusa, Twojego Syna. Spójrz łaskawie na całą ludzką rodzinę; zniszcz wyniosłość i nienawiść, które zatruwają nasze serca; zburz dzielące nas mury; zjednocz nas więzami miłości. I nawet przez naszą słabość zrealizuj Twoje cele na ziemi, aby każdy człowiek i każdy naród mógł służyć Ci w pokoju wokół Twojego niebiańskiego tronu”.
ks. Krzysztof Różański
„Pielgrzym” 2017, nr 2 (708), s. 10-11
