WNIEBOWSTĄPIENIE PAŃSKIE i NIEDZIELA ZESŁANIA DUCHA ŚWIĘTEGO
WNIEBOWSTĄPIENIE PAŃSKIE
„Rozstał się z nimi i został uniesiony do nieba”
„Uniósł się w ich obecności w górę”
Św. Łukasz jest autorem dwóch nowotestamentalnych ksiąg: Ewangelii i Dziejów Apostolskich. Drugie dzieło stanowi kontynuację pierwszego. Zauważamy, choćby w dzisiejszych czytaniach mszalnych, wyraźne klamry spinające obie księgi. Ostatnie zdania Ewangelii zawierają pouczenia Jezusa skierowane do uczniów oraz wzmiankę, że Nauczyciel wstąpił do nieba (por. cytat w tytule; Łk 24,51). Z kolei w pierwszych zdaniach Dziejów czytamy znów słowa Chrystusa i dowiadujemy się, że uniósł się w górę i został zasłonięty przez obłok (por. cytat w podtytule; Dz 1,9). Innym elementem świadczącym o jedności obu dzieł jest motyw Ducha Świętego. W Dziejach czytamy słowa Pana: „wy wkrótce zostaniecie ochrzczeni Duchem Świętym” (Dz 1,5) oraz: „gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc…” (Dz 1,8). I rzeczywiście, w kolejnym rozdziale pojawia się opowiadanie o zesłaniu Parakleta w Dniu Pięćdziesiątnicy. Pod koniec Ewangelii, co prawda Duch Święty imiennie nie jest wspomniany, mowa jest jednak o „obietnicy Ojca” i o przyobleczeniu się w „moc z wysoka” (Łk 24,49). To o Niego, o trzecią Osobę Trójcy Świętej, ewidentnie tu chodzi. Św. Łukasz nie pisze jednak, co dalej stało się z Jezusem po Jego wniebowstąpieniu. Ten brak uzupełnia inny pisarz, autor Listu do Hebrajczyków, informuje że „Chrystus wszedł nie do świątyni zbudowanej rękami ludzkimi” (Hbr 9,24), a więc do nieba, aby wstawiać się za nami wszystkimi przed obliczem Boga, który „zasiada na swym świętym tronie” (Ps 47,9).
NIEDZIELA ZESŁANIA DUCHA ŚWIĘTEGO
„A Paraklet, Duch Święty, On was wszystkiego nauczy”
„Wszyscy zostali napełnieni Duchem Święty”
W swoim nauczaniu Jezus wyraźnie wskazywał, że uczniowie zostaną obdarowani Duchem Świętym. W Ewangelii przywołanej we mszy wigilii metaforycznie ukazuje Ducha jako wodę żywą pojącą każdego spragnionego (por. J 7,37–39), a w mszy w dzień nazywa Go Parakletem i informuje, że zostanie On posłany przez Ojca, aby wierzących wszystkiego nauczył i przypomniał dotychczasowe słowa Syna Bożego (por. cytat w tytule; J 14,26). Dużo wcześniej, bo już na kartach Starego Testamentu, hagiografowie stopniowo odkrywali prawdę o Bożym Duchu. Aluzje do Niego możemy odnaleźć m.in. w Księdze Rodzaju (por. 11,1–9) i Księdze Wyjścia (por. Wj 19,3–20), w psalmach (por. Ps 19; 33; 104; 107), oraz w przekazach proroków: Ezechiela (37,1–14), Daniela (por. 3,52–56) i Joela (3,1–5). Ten ostatni zapowiada „dzień Pański”, kiedy to Pan wyleje swego Ducha na wszystkich ludzi, bez względu na ich stan, płeć i wiek. Zostaną oni napełnieni niebieskim Darem, który uzdolni ich nawet do aktywności prorockiej. Zapowiedzi te spełniły się w Dniu Pięćdziesiątnicy, kiedy to na zgromadzonych w Wieczerniku apostołów zstąpił Duch Święty (por. cytat w podtytule Dz 2,4). Bojaźliwi dotąd uczniowie zaczęli z mocą głosić wielkie dzieła Boże i czynili to, posługując się nieznanymi sobie językami. Oto pierwsze konkretne przejawy otwarcia się na moc Ducha. W swej ewangelizacyjnej działalności chętnie korzystali z owoców Ducha (por. Ga 5,22), który przychodził z pomocą, kiedy odczuwali ludzką słabość (por. Rz 8,26).
Najnowszy (11/2022) numer dwutygodnika „Pielgrzym” w wersji tradycyjnej (papierowej) można zakupić TUTAJ.
UWAGA – NOWOŚĆ!
Najnowszy (11/2022) numer dwutygodnika „Pielgrzym” w wersji elektronicznej (PDF) można zakupić TUTAJ.
