Jak mówi znane przysłowie: „Nie myli się tylko ten, kto nic nie robi”. Błędy i porażki wpisane są w życie każdego człowieka. Tymczasem ludzie o skłonnościach perfekcjonistycznych zainteresowani są jedynie pełnym sukcesem i nieustannie dążą do doskonałości. Warto jednak pamiętać – cytując słynne powiedzenie Osgooda, bohatera kultowego filmu „Pół żartem, pół serio” – „Well, nobody’s perfect!”.
Żyjemy w świecie promującym doskonałość, w którym kultura masowa narzuca nam wzorce idealnej urody, odżywiania, wyglądu, posiadania czy statutu społecznego. Perfekcjonizm we współczesnym świecie jest cechą bardzo pożądaną. Tymczasem, jak pokazują badania, może on znacznie obniżać jakość życia i bywa wręcz patologiczny. Perfekcjonizm to cecha człowieka dążącego do realizacji niezwykle wysokich standardów, dla którego niepowodzenia są skrajnie trudne do przeżycia – wywołują silnie negatywne emocje. Perfekcjoniści są ludźmi trudnymi w kontakcie. W jednym z podstawowych modeli terapeutycznych – w tak zwanym trójkącie „sprawca kłopotów, ofiara i ratownik” – sprawcą kłopotów jest właśnie perfekcjonista. W psychologii i w psychopatologii perfekcjonizm uznaje się także za rodzaj zaburzenia powstałego wskutek niewłaściwych przekonań, złych doświadczeń, niskiego poczucia własnej wartości, głęboko zakorzenionej niepewności co do własnych możliwości i umiejętności. (…)
Iwona Demska
Więcej przeczytasz w 23. numerze dwutygodnika „Pielgrzym” [15 i 22 listopada 2020 R. XXXI Nr 23 (808)]
TUTAJ można zakupić najnowszy (23/2020) numer dwutygodnika “Pielgrzym”:
https://ksiegarnia.bernardinum.com.pl/pl/p/Pielgrzym-232020/287
