XXXIII i XXXIV NIEDZIELA ZWYKŁA (UROCZYSTOŚĆ JEZUSA CHRYSTUSA, KRÓLA WSZECHŚWIATA)
XXXIII NIEDZIELA ZWYKŁA
Czym są biblijne talenty?
Co z osobami, które twierdzą, że nie mają żadnych talentów?
Grecki rzeczownik talanton (pojawiający się w przypowieści Jezusa; por. Mt 25,14–30) w pierwszym rzędzie oznacza jednostkę miary i wagi. To niecałe 40 kg kruszcu (złota lub srebra). Bogaty gospodarz, wyjeżdżając, przekazał swym sługom majątek mierzony właśnie w talentach. Ich zadaniem było nie tylko przechowanie otrzymanej sumy, ale również roztropne jej pomnożenie. Ich zaradność stała się kryterium sądu pana, który po powrocie wynagrodził lub ukarał sługi. Talenty z czasem stały się określeniem uzdolnień ludzi, a Bóg, który obdarza nimi swe dzieci, wymaga od nich rozwijania talentów na chwałę Bożą i pożytek innych. W dniu sądu każdy z nas będzie z tej powinności rozliczany. A skoro nie znamy dnia przyjścia Pana (por. 1 Tes 5,1), cały czas powinniśmy czuwać, czyli m.in. rozwijać przekazane nam talenty. Niektórzy twierdzą, że nie mają żadnych talentów: nie potrafią śpiewać, grać na instrumentach muzycznych, malować, uczyć się języków obcych, osiągać sukcesów w sporcie itp. Tak naprawdę talentów nie należy ograniczać tylko do szczególnych i wybitnych uzdolnień. Istnieją także talenty dnia codziennego. Czyż nie jest talentem (por. Prz 31,10–31) bycie dobrą żoną i matką (dbającą wzorowo o swój dom, wspomagającą ubogich, pobożną, będącą dumą męża)? Sumienna praca mężczyzny, przynosząca mu satysfakcję i Boże błogosławieństwo (por. Ps 128,1–2) – czyż nie jest talentem? Ze wszystkich, nawet tych niezauważanych na co dzień talentów, trzeba będzie kiedyś zdać sprawę przed Bogiem!
XXXIV NIEDZIELA ZWYKŁA
UROCZYSTOŚĆ JEZUSA CHRYSTUSA, KRÓLA WSZECHŚWIATA
Jaki jest zakres władzy królewskiej Chrystusa?
W czym się ona przejawia?
Bazując na czytaniach, jakie podaje nam dzisiejsza liturgia słowa, możemy dostrzec charakter władzy królewskiej Jezusa. Jego królowanie jest jednocześnie pasterzowaniem. Już Bóg Izraela ustami proroka zapowiedział, że osobiście przejmie rządy nad swoim ludem: „Oto ja sam będę szukał moich owiec i będę sprawował nad nimi pieczę” (Ez 34,11). O prawdziwości tej Bożej deklaracji przekonał się psalmista, który wymienił dobrodziejstwa, z jakich korzysta dzięki troskliwej opiece swego Pasterza (por. Ps 23). Jezus także ukazywał Siebie jako Pasterza, i to dobrego Pasterza. Król Pasterz nie tylko rządzi, ale także – a może przede wszystkim – troszczy się o powierzony sobie lud. Jest również jego sędzią, kiedy trzeba – nawet surowym. Taki wizerunek Króla ukazuje nam ewangelista Mateusz (por. Mt 25,31–46). W dniu ostatecznym Pasterz oddzieli ludzi, jak oddziela się owce od kozłów, i przeprowadzi sąd, którego stawką będzie ludzkie zbawienie lub potępienie. Władza Chrystusa sięga jeszcze dalej… Św. Paweł przekonuje, że trzeba, aby Pan „królował, aż położy wszystkich nieprzyjaciół pod swoje stopy. Jako ostatni wróg zostanie pokonana śmierć” (1 Kor 15,25–26). Swoim zmartwychwstaniem pokazał zakres swej władzy sięgający dużo dalej niż ziemski kosmos i horyzont naszej doczesności. On jest Królem nieba i ziemi, przedwiecznym i panującym na wieki, mającym władzę nad życiem i śmiercią, a jednocześnie pozostaje troskliwym Pasterzem, który z delikatnością pochyla się nad każdym swoim poddanym.
Więcej przeczytasz w 23. numerze dwutygodnika „Pielgrzym” [15 i 22 listopada 2020 R. XXXI Nr 23 (808)]
TUTAJ można zakupić najnowszy (23/2020) numer dwutygodnika “Pielgrzym”:
https://ksiegarnia.bernardinum.com.pl/pl/p/Pielgrzym-232020/287
