Etnolog Jonathan Lear w książce „Radical hope” przytacza słowa Indianki z plemienia Crew. Kiedy w XIX wieku plemię musiało porzucić wędrówki, polowania i wojny, kiedy przymuszono je do rolnictwa w rezerwacie, owa Indianka powiedziała: „Próbuję żyć życiem, którego nie rozumiem”.
Jesteśmy zmuszani, my też, aby żyć nie naszym życiem. W fundamentalnej pracy „Społeczne tworzenie rzeczywistości” potwierdzają to Peter Berger i Thomas Luckmann. Piszą oni: „Dziecko opiera się nakładaniu na naturalny rytm czasu jego organizmu struktury czasowej społeczeństwa. Sprzeciwia się jedzeniu i spaniu raczej według zegara niż według dyktowanych biologicznie wymagań jego organizmu. Sprzeciw ten podczas socjalizacji jest stopniowo łamany, ale utrzymuje się w postaci frustracji, kiedykolwiek społeczeństwo zabrania głodnej jednostce jeść, a śpiącej spać. (…)
Więcej przeczytasz w najnowszym numerze dwutygodnika Pielgrzym (18/2019).
