Liturgia słowa: Ap 18, 1-2. 21-23; 19, 1-3. 9a; Ps 100 (99), 2-3. 4-5 (R.: por. Ap 19, 9a); Łk 21, 28bc; Łk 21, 20-28.
(Łk 21,20-28 – z Biblii Tysiąclecia)
Znaki zapowiadające zburzenie Jerozolimy
20 Skoro ujrzycie Jerozolimę otoczoną przez wojska, wtedy wiedzcie, że jej spustoszenie jest bliskie. 21 Wtedy ci, którzy będą w Judei, niech uciekają w góry; ci, którzy są w mieście, niech z niego uchodzą, a ci po wsiach, niech do niego nie wchodzą! 22 Będzie to bowiem czas pomsty, aby się spełniło wszystko, co jest napisane. 23 Biada brzemiennym i karmiącym w owe dni! Będzie bowiem wielki ucisk na ziemi i gniew na ten naród: 24 jedni polegną od miecza, a drugich zapędzą w niewolę między wszystkie narody. A Jerozolima będzie deptana przez pogan, aż czasy pogan przeminą.
Przyjście Chrystusa
25 Będą znaki na słońcu, księżycu i gwiazdach, a na ziemi trwoga narodów bezradnych wobec szumu morza i jego nawałnicy. 26 Ludzie mdleć będą ze strachu, w oczekiwaniu wydarzeń zagrażających ziemi. Albowiem moce niebios zostaną wstrząśnięte. 27 Wtedy ujrzą Syna Człowieczego, nadchodzącego w obłoku z wielką mocą i chwałą. 28 A gdy się to dziać zacznie, nabierzcie ducha i podnieście głowy, ponieważ zbliża się wasze odkupienie».
Rozważanie:
Żyjemy w czasach, w których człowiek czuje się pod wieloma względami zagrożony. Telewizja donosi codziennie o wojnach, nieszczęśliwych wypadkach i katastrofach. Jak powinniśmy się zachowywać wobec tych zagrożeń?
Ewangelia nie przeocza tych strasznych wydarzeń. Święty Łukasz zna ludzi i wie, że są zdolni do rzeczy okrutnych. Gdy pisał swoją Ewangelię, miał przed oczyma zburzenie Jerozolimy w 70 roku. Nadto apostołowie doświadczyli podczas ukrzyżowania, że Bóg dopuszcza zło! Przez śmierć Jezusa osiąga jednak nieograniczone dobro – zbawienie ludzi. Dlatego Ewangelia nie jest alarmem wobec zagrożeń. Wprawdzie mówi o przykrej rzeczywistości, która nie jest zaoszczędzona ludziom, głosi jednak Dobrą Nowinę, że Bóg nie pozostawi świata w mocy zła. Ostatnim słowem, ostatnim przekazem ewangelicznym nie jest „zniszczenie”, lecz „zbawienie”. Gdy wszystko na świecie zdawać się będzie stracone, wtedy zjawi się Jezus, aby dopełnić zbawienia. Bóg nie opuści tych, którzy Go kochają.
Czy wydarzenia, o których Jezus mówi w Ewangelii i których często doświadczamy w codziennym życiu, wzbudzają w sercu lęk, czy raczej wzmacniają naszą ufność w opatrzność Bożą i miłość?
Źródło: ks. Władysław Biedrzycki MSF, „Ewangelia w liturgii i życiu”, Pelplin 2013