Czytania: Rdz 32,23-32. 33b; Ps 17 (16), 1bcd. 2-3. 6-7. 8 i 15 (R.: por. 15a); J 10,14; Mt 9,32-38
Dziś Ewangelia św. Mateusza daje krótkie streszczenie działalności Jezusa i informuje o reakcji, jaką wzbudzała ona w ludziach. Działalność uzdrawiająca prowokuje przede wszystkim dwie sobie przeciwstawne reakcje. Tłumy są pełne zachwytu i podziwu, władze religijne odgrażają się i oskarżają Jezusa, że jest w zmowie z mocami szatańskimi.
Jezus jest ukazany jako Nauczyciel i Uzdrowiciel, głoszący Dobrą Nowinę słowem i czynem. Jest jednak Nauczycielem cierpiącym, ponieważ widzi ludzi opuszczonych, bez pasterzy. Ich choroby cielesne są znakami nędzy duchowej. Jezus jest mężem współczującym, wrażliwym na potrzeby ludzi. Zaprasza tych, którzy idą za Nim, aby włączyli się w Jego współczucie i prosili Boga, „Pana żniwa” (zob. Mt 9,38), o zaradzenie potrzebom ludzi, przede wszystkim zaś ich potrzebom duchowym.
Naśladując Jezusa w Jego działalności, podejmując równocześnie Jego zaproszenie, dostępujemy uczestnictwa w sprawie zaszczytnej i o niewypowiedzianej wartości. Trzeba się jednak najpierw wsłuchać w zaproszenie, które Jezus kieruje do nas; trzeba zgłębić jego ważność i powagę i dopiero potem włączyć się we wspólną prośbę skierowaną do Ojca, Pana żniwa.
Źródło: ks. Władysław Biedrzycki MSF, „Ewangelia w liturgii i życiu”, Pelplin 2013