WIELKI WTOREK
Czytania: Iz 49, 1-6; Ps 71 (70), 1-2. 3-4a. 5-6 ab. 15 i 17 (R.: por. 15a); J 13,21-33. 36-38
Tragedia haniebnej śmierci, przed którą stał Jezus, wpływa na atmosferę Wieczerzy Paschalnej. Przy stole jest obecny ten, który zdradzi Jezusa samolubnie, bezlitośnie i bez żalu. Obecny jest również ten, który się Go zaprze, ale z innych powodów – z popędliwości i z natychmiastowym wyrzutem sumienia i żalem.
Jezus wiedział o zamiarze Judasza już wcześniej (zob. J 6,70n). Ten, kto zna serce człowieka, musiał to odczuć, ale aż do końca daje mu szansę. Chociaż orędzie Jezusa jest orędziem o Bożym miłosierdziu wobec wszystkich grzeszników, to Judasz stoi wobec ponurej możliwości całkowitego odrzucenia tego daru miłości. Orędzie Boże dotyczy bowiem tylko tych, którzy nawracają się. To jedyny warunek, który Bóg stawia. Judasz zaś go nie spełnia.
Gdy Jezus zapowiada, że jeden z uczniów Go zdradzi, odpowiedzią jest niedowierzanie zgromadzonych wokół Niego apostołów. Nie mogą tego zrozumieć, jak któryś z wybranych i uprzywilejowanych uczniów mógłby być aż tak niesprawiedliwy. Co mogłoby pchnąć go do takiego aktu? Trudno uwierzyć, że Judasz był gotów zrobić to dla kilku groszy.
Jezus pozwala, by ta zdrada się dokonała. Szanuje wolny wybór Judasza. I dziś ma ten sam szacunek dla ludzkiej wolności wyboru. Nawet jeśli nasz wybór jest całkowitym odrzuceniem Jezusa i Jego miłości, pozwala nam na podjęcie takiego wyboru.
Źródło: ks. Władysław Biedrzycki MSF, „Ewangelia w liturgii i życiu”, Pelplin 2012