W pobożności wielu wiernych miesiącem czci Najdroższej Krwi Chrystusa jest lipiec. Wprawdzie dzisiaj liturgia Kościoła powszechnego nie przewiduje odrębnego święta dla uczczenia tej tajemnicy, to jednak wyraża się ona najczęściej poprzez odmawianie litanii. Skąd zatem takie znaczenie Krwi Pańskiej i czy litania jest jedyną formą jej pozaliturgicznego kultu?
W pobożności wielu wiernych miesiącem czci Najdroższej Krwi Chrystusa jest lipiec. Wprawdzie dzisiaj liturgia Kościoła powszechnego nie przewiduje odrębnego święta dla uczczenia tej tajemnicy, to jednak wyraża się ona najczęściej poprzez odmawianie litanii. Skąd zatem takie znaczenie Krwi Pańskiej i czy litania jest jedyną formą jej pozaliturgicznego kultu?
Aby to zrozumieć, musimy najpierw zwrócić się w stronę objawienia biblijnego. Zarówno w Starym, jak i w Nowym Testamencie krew jest ściśle związana z życiem, jest wręcz siedliskiem życia. Izraelici bowiem wiedzieli, że stworzenie (człowiek lub zwierzę) pozbawione krwi umiera i ginie. Praktyka składania w ofierze Bogu zwierząt wiązała się z tym, że przelana krew zwierzęcia (życie) miała ocalić życie ludzkie i uzyskać błogosławieństwo (ofiara zastępcza). Tak było w Egipcie podczas przejścia Pana, gdy krew baranka paschalnego zachowywała przy życiu Izraelitów, a jego mięso (ciało) umacniało jedność wspólnoty zgromadzonej w domu (Wj 12).
Jednak dopiero drogocenna i niewinna krew Chrystusa, prawdziwego Baranka, jako jedyna wyzwoliła ludzi z niewoli (1 P 1,19) i oczyściła z wszelkiego grzechu (1 J 1,7). On bowiem, „nie przez krew kozłów i cielców, lecz przez własną krew wszedł raz na zawsze do Miejsca Świętego i osiągnął wieczne odkupienie” (Hbr 9,11–12). Misterium krwi Chrystusa od samego początku znalazło się w centrum tajemnicy eucharystycznej wyrażonej w znaku kielicha: „To jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana” (Mk 14,24).
W średniowiecznej liturgii kultem otaczano szczególnie Ciało Pańskie, czego dowodem jest powstanie w 1264 roku uroczystości Bożego Ciała. W 1849 roku papież Pius IX wprowadził odrębne święto poświęcone Najdroższej Krwi Chrystusa. Nieco później, w czasie odnowy soborowej, uświadomiono sobie jednak, że obchód Bożego Ciała obejmuje również tajemnicę Najdroższej Krwi, dlatego nadano mu pełniejszą nazwę (uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa), znosząc odrębne święto Krwi Pańskiej.
Uwielbienie Krwi Chrystusa w liturgii zapoczątkowało jej kult w wielu różnych formach pozaliturgicznych. Litania do Najdroższej Krwi Chrystusa została zatwierdzona w aktualnym brzmieniu przez papieża Jana XXIII w 1960 roku. Jej bogate w treść wezwania odnoszą się nie tylko do tekstów biblijnych (historii zbawienia), lecz także do życiodajnej mocy Krwi Chrystusa dla życia Kościoła i jego członków. Inną formą jest Koronka do Najdroższej Krwi Chrystusa, w której przez czytania biblijne i modlitwy rozważa się „siedem wylań Krwi Chrystusa”: krew wylana w czasie obrzezania, w Ogrodzie Oliwnym, w czasie biczowania, cierniem koronowania, w czasie drogi na Górę Kalwarię, w czasie ukrzyżowania, po przebiciu włócznią. Znana jest także Godzina adoracji Najdroższej Krwi Chrystusa, która odbywa się przed Najświętszym Sakramentem i może mieć różny przebieg, ale jest głównym celem jest uwielbienie i adoracja Krwi Chrystusa obecnego w Eucharystii, dziękczynienie za łaskę odkupienia, modlitwa o miłosierdzie Boże i przebaczenie grzechów oraz ofiarowanie Najdroższej Krwi dla dobra Kościoła. Najmłodszym nabożeństwem jest tzw. Droga krwi (Via sanguinis), która powstała na kontynencie afrykańskim i tam jest rozpowszechniona. Jest ona podobna do drogi krzyżowej – przechodząc od stacji do stacji, rozważa się różne wydarzenia ewangeliczne, w czasie których Jezus wylał krew dla naszego zbawienia.
Papież Jan XXIII w specjalnym liście o rozszerzaniu nabożeństwa ku czci Przenajdroższej Krwi Zbawiciela podkreślił, że centrum adoracji Krwi Chrystusa jest chwila jej podniesienia podczas ofiary mszy św., a swe przedłużenie znajduje ona w akcie Komunii eucharystycznej. „I tak uzdolnieni chrześcijanie idą na spotkanie codziennych wyzwań i przeciwności, zbożnych wyrzeczeń, a czasem samego męczeństwa”.
ks. Andrzej Megger
„Pielgrzym” [20 i 27 sierpnia 2023 R. XXXIV Nr 17 (880)], str. 9.
Dwutygodnik „Pielgrzym” w wersji papierowej oraz elektronicznej (PDF) można zakupić w księgarni internetowej Wydawnictwa Bernardinum.
