Błonnik pokarmowy to substancja pochodzenia roślinnego, która nie ulega trawieniu ani wchłanianiu w przewodzie pokarmowym. Błonnik nierozpuszczalny w wodzie (celulozy, ligniny) działa jak szczotka – „wymiata” zalegające w jelitach resztki pokarmowe. W efekcie perystaltyka jelit zostaje pobudzona, następuje wchłanianie wody, wypróżnienia są łatwe i regularne. Mikroflora jelitowa ulega poprawie, rozwijają się pożyteczne bakterie, zmniejsza się poziom cholesterolu i stabilizuje poziom cukru. Błonnik rozpuszczalny w wodzie (gumy i pektyny) zapewnia uczucie sytości. Zalecenia Światowej Organizacji Zdrowia mówią, że dzienne spożycie błonnika powinno wynosić około 20–40 gramów. Nadmiar błonnika może być natomiast przyczyną niedoborów wapnia, żelaza i cynku, a także słabszego wchłaniania tłuszczów i witamin czy podrażnienia jelit, wzdęć i zaparć. W przypadku niektórych chorób, np. zapalenia trzustki, spożycie błonnika w dużych ilościach jest wręcz niebezpieczne dla zdrowia. Bogatym źródłem błonnika są owoce, również suszone, warzywa, produkty zbożowe (pieczywo razowe, płatki wielozbożowe), a także len, nasiona słonecznika i pestki dyni.
Beata Demska
„Pielgrzym” [20 i 27 sierpnia 2023 R. XXXIV Nr 17 (880)], str. 34.
Dwutygodnik „Pielgrzym” w wersji papierowej oraz elektronicznej (PDF) można zakupić w księgarni internetowej Wydawnictwa Bernardinum.
