Stanisława Leszczyńska (ur. 8 maja 1896 r. w Łodzi, zm. 11 marca 1974 r.) – polska służebnica Boża, położna w obozie koncentracyjnym Auschwitz-Birkenau. Była córką Jana i Henryki Zambrzyckich. Jej ojciec trudnił się stolarstwem, a matka pracowała w fabryce włókienniczej. W czasie I wojny światowej pracowała w Komitecie Niesienia Pomocy Biednym.
17 października 1916 roku Stanisława poślubiła Bronisława Leszczyńskiego (ur. 1888), zecera, z którym miała czworo dzieci: córkę Sylwię i synów: Bronisława, Stanisława i Henryka. W 1920 r. przeniosła się do Warszawy, gdzie rozpoczęła naukę w Szkole Położniczej, kończąc ją z wyróżnieniem w 1922 roku. Leszczyńscy tuż przed wybuchem II wojny światowej mieszkali w Łodzi na Bałutach, przy ul. Żurawiej 7. Gdy na tym terenie powstało getto żydowskie, przeprowadzili się na pobliską ul. Wspólną 3. Podczas okupacji niemieckiej w Łodzi męscy członkowie rodziny Leszczyńskich działali w strukturach Narodowych Sił Zbrojnych (NSZ) w tym mieście. Cała rodzina została aresztowana w nocy z 19 na 20 lutego 1943 r., podczas dużej wsypy tej organizacji. Stanisława wraz z córką zostały osadzone w więzieniu kobiecym przy ul. Gdańskiej 13, natomiast ojciec z synami w więzieniu przy ul. S. Sterlinga 16 (wówczas Robert-Koch-Str.). Kobiety zostały wywiezione do obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau (17 kwietnia 1943 r.), natomiast mężczyźni po śledztwie i wyroku, przez więzienie na Radogoszczu do obozu Gross-Rosen, gdzie przebywali od 23 czerwca 1943 r. (męscy członkowie rodziny Leszczyńskich szczęśliwie ocaleli z wojennej pożogi). Stanisława Leszczyńska pracowała jako położna w niemieckim obozie koncentracyjnym Auschwitz II (Birkenau) jako więzień nr 41335. Funkcję tę pełniła aż do momentu wyswobodzenia obozu przez Armię Czerwoną (27 stycznia 1945 r.). Na tym stanowisku, sprzeciwiając się wyraźnym rozkazom władz obozowych, przyjęła ok. 3000 porodów. Swoje przeżycia z obozu opisała w książce „Raport położnej z Oświęcimia”. Pierwsze wydanie wspomnień miało miejsce w „Przeglądzie Lekarskim” w 1965 roku.
Stanisława Leszczyńska zmarła 11 marca 1974 roku na nowotwór, jej pogrzeb odbył się na łódzkim cmentarzu św. Rocha przy ulicy Zgierskiej na Radogoszczu. W 1996 jej szczątki zostały przeniesione do kościoła pw. Wniebowzięcia NMP. Jej wizerunek widnieje także na Kielichu Życia i Przemiany Narodu, złożonym przez pielęgniarki na Jasnej Górze jako wotum na sześćsetlecie obecności cudownego obrazu Matki Boskiej, podczas uroczystości 3 maja 1982 r. Dziesięć lat później rozpoczął się proces beatyfikacyjny Stanisławy Leszczyńskiej. Imię Stanisławy Leszczyńskiej nosi Krakowska Szkoła Położnych (od 1983 r.), jedna z ulic w okolicach dawnego obozu koncentracyjnego Auschwitz w Oświęcimiu, a także jedna z ulic w Łodzi.
MODLITWA SŁUGI BOŻEJ STANISŁAWY LESZCZYŃSKIEJ
Boże, który pragniesz, byśmy byli zdrowi na duszy i ciele, za przyczyną Twojej służebnicy Stanisławy Leszczyńskiej, prosimy Cię w intencji lekarzy, pielęgniarek i wszystkich pracujących w służbie zdrowia. Oświecaj ich umysły i sumienia, aby zawsze, w każdej sytuacji, wykorzystywali swoją wiedzę i umiejętności po to, by służyć zdrowiu i bronić ludzkiego życia. Amen.
ks. Józef Pick
„Pielgrzym” 2017, nr 2 (708), s. 33
[…] Początek roboty Stanisława Leszczyńska […]