Miłość przyjaciół tego świata jest bardzo niedoskonałą; późno miłować poczynają, wnet przestają, maluczko tylko miłują.
Chrystus Pan zaś i jako człowiek uczniów i wybranych swoich miłował. Rychło począł, bo już od chwili jak tylko się stał człowiekiem, swoich miłował. Nigdy nie przestał, ani nie przestanie; albowiem, ani z śmiercią owa miłość się nie skończyła. Wielce i nad wszelką miarę miłował, gdyż nawet w obec śmierci i męki najokrutniejszéj, (gdzie ojcowie nawet o własnych synach zapominają) tak gorąco nas miłował, iż nam samego siebie dał na pokarm i ofiarę nieustającą.
(Eskobar.)
[„Pielgrzym”, pismo religijne dla ludu, Numer 12., Rok I., 18 Marca 1869, s. 6
Redaktor odpowiedzialny X. Keller proboszcz w Pogutkach. – Czcionkami Stanisława Romana w Pelplinie. – Nakład komisowy księgarni J.N. Romana w Pelplinie.]