Czytania: Kol 3,1-11; Ps 145 (144), 2-3. 10-11. 12-13 (R.: por. 9a); Por. Łk 6,23ab; Łk 6,20-26
(Łk 6,20-26 – z Biblii Tysiąclecia)
Błogosławieństwa
20 A On podniósł oczy na swoich uczniów i mówił:
«Błogosławieni jesteście wy, ubodzy, albowiem do was należy królestwo Boże.
21 Błogosławieni wy, którzy teraz głodujecie, albowiem będziecie nasyceni.
Błogosławieni wy, którzy teraz płaczecie, albowiem śmiać się będziecie.
22 Błogosławieni będziecie, gdy ludzie was znienawidzą, i gdy was wyłączą spośród siebie, gdy zelżą was i z powodu Syna Człowieczego podadzą w pogardę wasze imię jako niecne: 23 cieszcie się i radujcie w owym dniu, bo wielka jest wasza nagroda w niebie. Tak samo bowiem przodkowie ich czynili prorokom.
Przekleństwa
24 Natomiast biada wam, bogaczom, bo odebraliście już pociechę waszą.
25 Biada wam, którzy teraz jesteście syci, albowiem głód cierpieć będziecie.
Biada wam, którzy się teraz śmiejecie, albowiem smucić się i płakać będziecie.
26 Biada wam, gdy wszyscy ludzie chwalić was będą. Tak samo bowiem przodkowie ich czynili fałszywym prorokom.
Rozważanie:
Święty Łukasz przekazuje cztery błogosławieństwa i cztery „biada”. Mają one trochę inny charakter niż błogosławieństwa przekazane przez św. Mateusza. Są osobiste, skierowane bezpośrednio do uczniów. Błogosławieństwa odnoszą się do tych, którzy są wierni nauce Jezusa; „biada” do tych, którzy są niewierni. Wierni żyją w ten sposób, że nauka Boża jest głoszona ich życiem. Ukazują, że pieniądze, pokarm, przyjemności i uznanie świata nie są celem ludzkiego życia. Jest nim zaś zjednoczenie z Jezusem w Bogu. Niewierni natomiast żyją w taki sposób, że pieniądze, pokarm, przyjemności i uznanie tego świata stają się rzeczywistym celem ich życia.
Uczniowie, których sposób życia jest wierny nauczaniu Jezusa i dlatego niesie ze sobą ubóstwo, głód, smutek i odrzucenie, są błogosławieni. Oni właśnie doświadczają tego, czego doświadczył Jezus, i to jest najłatwiejsza droga do królestwa.
„Biada” pokazują, jak smutna jest droga niewiernych uczniów, chociaż pozory ukazują wręcz coś innego. Te „biada” nie są przekleństwami, ale stwierdzeniami zdobytymi przez doświadczenie.
Do której z tych grup zalicza się moje życie i dawane przeze mnie świadectwo nauce Jezusa?
Źródło: ks. Władysław Biedrzycki MSF, „Ewangelia w liturgii i życiu”, Pelplin 2013