Liturgia słowa: Hbr 10, 32-39; Ps 37 (36), 3-4. 5-6. 23-24. 39-40 (R.: por. 39a); Por. Mt 11, 25; Mk 4, 26-34.
(Mk 4, 26-34 – z Biblii Tysiąclecia)
Przypowieść o zasiewie
26 Mówił dalej: «Z królestwem Bożym dzieje się tak, jak gdyby ktoś nasienie wrzucił w ziemię. 27 Czy śpi, czy czuwa, we dnie i w nocy nasienie kiełkuje i rośnie, on sam nie wie jak. 28 Ziemia sama z siebie wydaje plon, najpierw źdźbło, potem kłos, a potem pełne ziarnko w kłosie. 29 A gdy stan zboża na to pozwala, zaraz zapuszcza się sierp, bo pora już na żniwo».
Przypowieść o ziarnku gorczycy
30 Mówił jeszcze: «Z czym porównamy królestwo Boże lub w jakiej przypowieści je przedstawimy? 31 Jest ono jak ziarnko gorczycy; gdy się je wsiewa w ziemię, jest najmniejsze ze wszystkich nasion na ziemi. 32 Lecz wsiane wyrasta i staje się większe od jarzyn; wypuszcza wielkie gałęzie, tak że ptaki powietrzne gnieżdżą się w jego cieniu».
Zakończenie nauczania w przypowieściach
33 W wielu takich przypowieściach głosił im naukę, o ile mogli [ją] rozumieć. 34 A bez przypowieści nie przemawiał do nich. Osobno zaś objaśniał wszystko swoim uczniom.
Rozważanie:
Dwie przypowieści, w których Jezus przyrównuje królestwo Boże do ziaren, były skierowane do tych, którzy już uwierzyli w Niego jako Mesjasza. Oczekiwania tych ludzi jednak były „skażone” brakiem cierpliwości. Możemy to dobrze zrozumieć obserwując nas samych w pewnych sytuacjach. Tak jak w czasach Jezusa cierpliwość nie była ulubiona przez wielu ludzi, tak samo i dziś brak cierpliwości nierzadko jawi się jako powszechna wada. Często brak nam czasu na to, aby na coś poczekać; często nie możemy lub nie chcemy dać czasu czemuś, aby mogło wzrosnąć. Gdy coś nie stanie się natychmiast, jeżeli coś nie zmieni się z dnia na dzień, to wtedy nierzadko ogarnia nas zdenerwowanie.
Podobnie było z uczniami Jezusa. Ustanawianie królestwa Bożego było według nich zbyt powolne. Byli oni przekonani, że dla Jezusa, który posiadał tak wielką władzę, nawet nad duchami nieczystymi, założenie królestwa Bożego (co rozumieli jako swego rodzaju odrestaurowanie królestwa żydowskiego), powinno być małą igraszką – powinno stać się natychmiast.
Pierwsi chrześcijanie rozumowali tak samo jak Apostołowie, i dlatego byli rozczarowani tym, że ludzie, którym przekazywali naukę Jezusa, okazywali się bardzo powściągliwi, i nie nawracali się z entuzjazmem na chrześcijaństwo. W opisie ewangelicznym o nasieniu zboża i ziarnie gorczycy Jezus chce zastopować niecierpliwość uczniów i ich przesadny, wręcz naiwny, entuzjazm. Zaleca im zaufanie Bogu. Prośmy dziś Boga o łaskę doskonałej ufności wobec jego planów.
Źródło: ks. Władysław Biedrzycki MSF, „Ewangelia w liturgii i życiu”, Pelplin 2011