Liturgia słowa: 1 Sm 9, 1-4. 17-19; 10, 1; Ps 21 (20), 2-3. 4-5. 6-7 (R.: por. 2a); Por. Łk 4, 18; Mk 2, 13-17.
(Mk 2, 13-17 – z Biblii Tysiąclecia)
Ucieczka do Egiptu
13 Gdy oni odjechali, oto anioł Pański ukazał się Józefowi we śnie i rzekł: «Wstań, weź Dziecię i Jego Matkę i uchodź do Egiptu; pozostań tam, aż ci powiem; bo Herod będzie szukał Dziecięcia, aby Je zgładzić». 14 On wstał, wziął w nocy Dziecię i Jego Matkę i udał się do Egiptu; 15 tam pozostał aż do śmierci Heroda. Tak miało się spełnić słowo, które Pan powiedział przez Proroka: Z Egiptu wezwałem Syna mego.
Rozważanie:
Po powołaniu Lewiego (Mateusza) obecność Jezusa na obiedzie wśród grzeszników była zgorszeniem dla faryzeuszy. Mateusz był poborcą podatków – pracował dla Rzymian, dlatego był znienawidzony przez Żydów i uważany za grzesznika. Ta opinia nie przeszkodziła Jezusowi, by go powołać do grona swych uczniów. Odpowiedź Mateusza na usłyszane wezwanie jest natychmiastowa, a jego wspaniałomyślność wręcz zadziwiająca – wydaje obiad, aby uhonorować Jezusa.
Tę wspaniałomyślność, połączoną z wdzięcznością za włączenie go do grona zaufanych uczniów, Matusz zachowa aż do końca życia. Świadczą o tym wspaniałe opowiadania o Jezusie, w których zawarte są Jego przypowieści, kazania i cuda, jakie św. Mateusz zebrał w swej Ewangelii. Teraz, w Liturgii Słowa, ten znienawidzony niegdyś poborca podatków jest czytany najczęściej ze wszystkich Ewangelistów.
Jezus widział i wiedział, kim jest Mateusz. Ale wiedział też, kim może się stać – kim może być. Wybrał go do grona dwunastu Apostołów, a więc go grupy uczniów najbliżej z Nim związanych i najbardziej zaprzyjaźnionych. Słusznie można powiedzieć, że św. Mateusz, za ten wybór i okazane mu zaufanie, odpłacił Jezusowi wiernością i ukochaniem.
Niech to wydarzenie z życia apostoła i Ewangelisty skłoni nas do refleksji nad darem wiary, który otrzymaliśmy od Boga, i nad wyborem życia Ewangelią, w aktualnym dla każdego z nas stanie. Czy jesteśmy wdzięczni Bogu za to?
Źródło: ks. Władysław Biedrzycki MSF, „Ewangelia w liturgii i życiu”, Pelplin 2011