ZESŁANIE DUCHA ŚWIĘTEGO, NIEDZIELA TRÓJCY NAJŚWIĘTSZEJ i UROCZYSTOŚĆ NAJŚWIĘTSZEGO CIAŁA I KRWI CHRYSTUSA
ZESŁANIE DUCHA ŚWIĘTEGO
Ma’asim i megaleia – o wielkich dziełach Pana
I o Duchu, który ich dokonuje
Wielkie dzieła Boga (gr. megaleia; Dz 2,11) głosili apostołowie Żydom przybyłym z różnych stron świata na Święto Tygodni. Większość z nich nie znała języka hebrajskiego ani aramejskiego, ale świetnie rozumiała mowę apostołów. Sam fakt posługiwania się nieznanymi językami to także „wielkie dzieło”, możliwe dzięki Duchowi Świętemu. On został obiecany uczniom przez Chrystusa (por. J 14,25), aby mogli żyć „według Ducha” (Rz 8,9), który w nich zamieszka. Ten Duch, porównany do „wody żywej” (J 7,38), jest w stanie umocnić swym działaniem słabość ludzkich poczynań. Jego aktywność stopniowo i jeszcze niekiedy w mglisty sposób ukazywali autorzy starotestamentalnych ksiąg: w Liturgii Słowa w ramach Mszy Wigilii zapoznajemy się z tekstami z Rdz 11,1–9; Wj 19,3–20; Ez 37,1–14 i Jl 3,1–5. Ten ostatni fragment to słowa Boga, który zapowiedział wylanie swego Ducha na wszystkich ludzi. Przepowiednia ta spełniła się w dniu Pięćdziesiątnicy: Duch Święty zstąpił na apostołów, a dzięki nim zaczął odnawiać oblicze ziemi (por. Ps 104,30). W historii Izraela Duch Boży obecny był w działaniu Boga względem narodu wybranego (por. Ps 19; 33; 107), dzisiaj natomiast swą obecnością napełnia wszystkie ludy i cały świat. Dzięki Niemu Pan dokonuje licznych dzieł (hebr. ma’asim; Ps 104,24). Trzeba tylko otworzyć się na działanie Ducha Świętego. Wielu (najczęściej młodych) ludzi otrzymuje Jego dary w sakramencie bierzmowania i zazwyczaj w ogóle z nich nie korzysta. A szkoda, bo mogliby osiągnąć w życiu bardzo wiele!
NIEDZIELA TRÓJCY NAJŚWIĘTSZEJ
Kabod i doksa – o chwale Stworzyciela
O odejściu Pana do nieba
„Gdy patrzę na Twe niebo, dzieło palców Twoich” (Ps 8,4) – modli się psalmista, zdumiewając się nad wielkością Stwórcy. Ukoronowaniem dzieła stworzenia jest człowiek. „Uwieńczyłeś go czcią i chwałą [hebr. kabod]” (Ps 8,6) – kontynuuje swój podziw autor psalmu. Kogo miał na myśli, pisząc o Stworzycielu? To chyba oczywiste, że Boga. A jednak w przekazie mędrca (w pierwszym czytaniu) Panu towarzyszy tajemnicza Mądrość. Oświadcza Ona ludziom: „Gdy [Bóg] niebo umacniał, z Nim byłam” (Prz 8,27). A więc mamy dwóch Stwórców świata? Dwóch Bogów/bogów. Nie, absolutnie nie! Tą Mądrością jest Słowo Boga, czyli Jego Syn, Jezus Chrystus. On jest Osobą Boską i najpełniej objawił Boskiego Ojca światu, podkreślając: „Wszystko, co ma Ojciec, jest moje. Dlatego powiedziałem, że z mojego weźmie i wam objawi” (J 16,15). A co weźmie? Albo raczej kogo/Kogo weźmie? Ducha Prawdy, Ducha Świętego, Ducha Bożego. Czyli to już trzeci Bóg? Oczywiście Bóg jest jeden, ale objawił siebie na kartach Pisma Świętego jako istniejącego w trzech Osobach. Teologia tę tajemnicę „chwały [gr. doksa] Bożej” (Rz 5,2) nazwie później Trójcą Świętą. Wiele wybitnych umysłów teologicznych próbowało rozwikłać tę tajemnicę, zastanawiając się, jak to możliwe, że Bóg jest jeden, ale istnieje w trzech Osobach. Nikomu jak dotąd się to nie udało. I chociaż obdarzeni rozumem, mamy prawo i my nad tym się zastanawiać, to musimy mieć świadomość, że tego nie zrozumiemy. To dla nas na zawsze (tu na ziemi) pozostanie tajemnicą – tajemnicą naszej wiary.
UROCZYSTOŚĆ NAJŚWIĘTSZEGO CIAŁA I KRWI CHRYSTUSA
Lehem i artos – o chlebie zwyczajnym
I o chlebie nadzwyczajnym
Kiedy Melchizedek, tajemniczy król miasta Szalem, wyniósł chleb (hebr. lehem; Rdz 14,18) i wodę, aby złożyć ofiarę Bogu Najwyższemu, nikt nie miał pojęcia, że Pan przygotowywał już najdoskonalszą Ofiarę – Ofiarę Eucharystyczną. Nawet psalmista, przywołując postać kapłana błogosławiącego Abrahama i pisząc: „Ty jesteś kapłanem na wieki na wzór Melchizedeka” (Ps 110,4), nie wiedział, że zapowiada sprawę najświętszą. Świadkowie cudu Jezusa, który w nadzwyczajny sposób nakarmił niewielką liczbą chlebów niezmierne tłumy, nie byli świadomi, że niedługo potem Pan sprawi jeszcze większy cud – cud przemiany chleba w swoje Ciało (gr. artos; Łk 9,13). Św. Paweł przywołał w swej relacji to ważne wydarzenie, cytując słowa Chrystusa: „To jest Ciało moje za was wydane. Czyńcie to na moją pamiątkę” (1 Kor 11,24). To zadanie przejął Kościół, który co dnia sprawuje Eucharystię, oddając cześć najświętszym postaciom – Ciału i Krwi Chrystusa. Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Zbawiciela (zwana świętem Bożego Ciała) polega przede wszystkim na tym, że największą tajemnicę naszej wiary (a więc Boga obecnego w eucharystycznych postaciach) jako chrześcijanie pokazujemy światu. Podczas doniosłej procesji wychodzimy z Najświętszym Sakramentem na ulice naszych miast i wsi, żeby uświadomić wszystkim ludziom, że z nami jest Bóg! O Nim świadczymy i Jego eksponujemy, dając świadectwo naszej wierze. Także w tegorocznej procesji pokażemy światu, że Chrystus jest z nami, pozostając pod postaciami Chleba i Wina.
Więcej przeczytasz w 12. numerze dwutygodnika „Pielgrzym” [8 i 15 czerwca 2025 R. XXXVI Nr 12 (927)], str. 6-7.
Fot. WP
Dwutygodnik „Pielgrzym” w wersji papierowej oraz elektronicznej (PDF) można zakupić w księgarni internetowej Wydawnictwa Bernardinum.
