Wymyślone w dwudziestoleciu międzywojennym przez Melchiora Wańkowicza hasło „Cukier krzepi” na trwałe zapisało się w społecznej świadomości Polaków. Nie była to jednak wyłącznie chwytliwa reklama. Slogan stanowił jeden z elementów wielkiej akcji propagandowej działających w II RP karteli cukrowniczych.
Na ziemiach polskich pierwsze fabryki cukru pozyskiwanego z buraków cukrowych powstały na początku XIX wieku. W połowie lat pięćdziesiątych w Królestwie Polskim działało już 55 cukrowni. Gwałtowny wzrost konsumpcji cukru to jednak dopiero lata dwudzieste XX wieku – w 1929 roku Polacy kupowali 11,9 kg cukru na osobę rocznie (w stosunku do 6,7 kg na osobę w roku 1924). Największą konkurencją pozostawała kilkaset razy słodsza od cukru sacharyna wynaleziona w 1878 roku. I to właśnie ona była głównym powodem stworzenia znanego do dziś hasła „Cukier krzepi” i podjęcia w latach 1925–1932 długofalowej kampanii propagandowej. „W tym czasie cukrownicy prowadzili dwutorowe działania z jednej strony promujące cukier, a z drugiej zwalczające jego główną konkurentkę – sacharynę. (…)
Jan Hlebowicz, publicysta, historyk, pracownik IPN Gdańsk
Więcej przeczytasz w 12. numerze dwutygodnika „Pielgrzym” [8 i 15 czerwca 2025 R. XXXVI Nr 12 (927)], str. 28-29.
Dwutygodnik „Pielgrzym” w wersji papierowej oraz elektronicznej (PDF) można zakupić w księgarni internetowej Wydawnictwa Bernardinum.
