Niezwykle popularny od średniowiecza kult męczennicy z początku IV wieku św. Barbary, patronki trudnych i niebezpiecznych zawodów (m.in. górników, artylerzystów, kamieniarzy, kowali, hutników, marynarzy, rybaków i flisaków) oraz dobrej śmierci, żywy był także na Pomorzu i wiązał się przede wszystkim z relikwiami świętej, które znalazły się na naszym terenie już w XIII wieku.
Według XIV-wiecznego przekazu („Translatio et miracula sanctae Barbarae”) relikwie głowy św. Barbary otrzymał książę Świętopełk od papieża w czasie pielgrzymki po przyjęciu chrztu przez Pomorzan, a następnie ulokował je w swoim zamku (grodzie) w Sartowicach. Natomiast w 1242 r. Krzyżacy, zdobywszy gród, zabrali stamtąd cenną relikwię i przenieśli do kaplicy w Starogrodzie, inicjując w ten sposób kult świętej z dość popularnym ruchem pielgrzymkowym. Wśród pątników byli m.in.: król czeski Wacław i księżna Anna, żona księcia litewskiego Witolda. Według zaś na poły legendarnej relacji relikwie głowy św. Barbary znalazły się na kaszubskim wybrzeżu morskim, konkretnie w Rumi, w wyniku katastrofy na Bałtyku. (…)
ks. Jan Walkusz
Więcej przeczytasz w 25. numerze dwutygodnika „Pielgrzym” [8 i 15 grudnia 2024 R. XXXV Nr 25 (914)], str. 32.
Dwutygodnik „Pielgrzym” w wersji papierowej oraz elektronicznej (PDF) można zakupić w księgarni internetowej Wydawnictwa Bernardinum.
