WNIEBOWSTĄPIENIE PAŃSKIE i ZESŁANIE DUCHA ŚWIĘTEGO
WNIEBOWSTĄPIENIE PAŃSKIE
Jaszab i katchidzo – o Jezusie, który zasiadł po prawicy Ojca
Słów kilka o Wniebowstąpieniu Pana
Autorzy starotestamentalnych ksiąg często ukazywali Boga jako Króla, który panuje nad całym światem i „zasiada [hebr. jaszab] na swym świętym tronie” (Ps 47,9). Z kolei ewangelista Marek napisał, że po rozmowie z apostołami Pan Jezus „został wzięty do nieba i zasiadł [gr. katchidzo] po prawicy Boga” (Mk 16,19). Siedzieć po prawej stronie kogoś tak ważnego może tylko ktoś równie ważny. Obok Króla Ojca Niebieskiego zasiadł Król Syn Boży, Chrystus. Tego wydarzenia uczniowie Pana nie widzieli, byli natomiast świadkami Jego wstąpienia do nieba. Opisali je ewangeliści na końcu swych ksiąg (w tym św. Marek, którego Ewangelia przypada w tym roku) oraz św. Łukasz na początku Dziejów Apostolskich. Autor przywołał ostatnie słowa Nauczyciela skierowane do apostołów, a następnie opisał moment ich rozstania. Raz wspomniał, że Jezus „został wzięty do nieba” (strona bierna wskazuje na Ojca, który zabrał z ziemi swego Syna), a innym razem o tym, że „wstępował do nieba” (ukazując Chrystusa jako podmiot czynności) (Dz 1,2.10). Był to ważny moment w życiu apostołów – kolejne, choć już nie smutne, rozstanie z Nauczycielem, a ponadto początek ich życiowej misji. Za chwilę zostaną napełnieni mocą Ducha Świętego i rozejdą się w różne strony, aby głosić Ewangelię i budować jeden Chrystusowy Kościół. Swą działalnością mają sprawić, że wierni dojdą razem do jedności wiary, „do człowieka doskonałego, do miary wielkości według Pełni Chrystusa” (Ef 4,13), by współkrólować z Nim w niebie.
ZESŁANIE DUCHA ŚWIĘTEGO
Ruah i pneuma – o duchu najważniejszym
Ten Duch pomaga ludziom w pokonywaniu wszelkich trudności
W Ewangelii odczytywanej podczas mszy w dzień słyszymy słowa św. Jana. Ewangelista cytuje Jezusa, który zapowiedział posłanie Ducha (gr. pneuma) Świętego, nazwanego „Duchem Prawdy” i „Parakletem” (J 15,26). Pierwsze czytanie opisuje wypełnienie się tej obietnicy. W dniu Pięćdziesiątnicy apostołowie „zostali napełnieni Duchem Świętym” (Dz 2,4). Dzięki temu Duchowi (hebr. ruah) mogli rozpocząć dzieło odnawiania oblicza ziemi (por. Ps 104,30). Zaczęli odkrywać liczne owoce Ducha w swoim życiu (por. Ga 5,22–23), aby potem przekazywać je innym ludziom. O dziełach Boga i Jego Ducha możemy również dowiedzieć się z czytań ze mszy wigilii. Pan udaremnił zamiary (por. Ps 33,10) pyszałków, którzy usiłowali wybudować wieżę sięgającą nieba (por. Rdz 11,1–9), a sam z nieba zstąpił, by pomagać pokornym (por. Wj 19,3–20). Ludzie odwdzięczali się Mu, jak umieli, uwielbiając Go (por. Dn 3), wychwalając Jego Prawo (por. Ps 19) i dziękując za wszelkie dobrodziejstwa (por. Ps 104; 107). Prorok Ezechiel ujrzał moc Bożego Ducha, zdolnego przywrócić życie wyschłym kościom poległych żołnierzy izraelskich (por. Ez 37,1–14), a prorok Joel przekazał słowa Pana, który nie zamierzał ograniczać swego działania tylko do narodu wybranego, lecz zapowiedział, że wyleje swego Ducha „na wszelkie ciało” (Jl 3,1). Odtąd każdy, kto uwierzy w Chrystusa i przyjmie dary Ducha Świętego (por. J 7,39), może liczyć na wsparcie w każdej słabości (por. Rz 8,26) i na skuteczną pomoc w obliczu największych trudności.
Więcej przeczytasz w 10. numerze dwutygodnika „Pielgrzym” [12 i 19 maja 2024 R. XXXV Nr 10 (899)], str. 6-7.
Dwutygodnik „Pielgrzym” w wersji papierowej oraz elektronicznej (PDF) można zakupić w księgarni internetowej Wydawnictwa Bernardinum.
