OBJAWIENIE PAŃSKIE, NIEDZIELA CHRZTU PAŃSKIEGO i II NIEDZIELA ZWYKŁA
OBJAWIENIE PAŃSKIE
Zerah i anatole – wschód wyjątkowego słońca
Na własne oczy zobaczyli Je mędrcy
Pogański wieszczek Balaam nieświadomie wypowiedział słowa proroctwa dotyczące Mesjasza: „wschodzi Gwiazda z Jakuba, a z Izraela podnosi się berło” (Lb 24,17). Ta Gwiazda zapowiadała nadejście Słońca – tym mianem określamy Chrystusa („z wysoka Wschodzące Słońce”; Łk 1,78). Prorok Izajasz zapowiada, że przyjdą kiedyś narody do Jeruzalem, a królowie z darami do blasku jego wschodu (hebr. zerach; Iz 60,3). To wydarzenie również wspomina psalmista, pisząc, że władcy z różnych stron świata przybędą do tego najważniejszego Króla, aby oddać Mu pokłon i złożyć swe dary (por. Ps 72,10–11). Trudno nie skojarzyć tych proroctw z wydarzeniami przywoływanymi w ramach dzisiejszej uroczystości. Ze Wschodu (gr. anatole – rozumiane tu jako jedna ze stron świata, ale rzeczownik oznacza także wschód słońca) przybyli tajemniczy magowie, czyli mędrcy, aby złożyć hołd nowo narodzonemu Synowi Bożemu (por. Mt 2,1). Co prawda ewangelista nie nazywa ich mianem królów, a ta ich tożsamość została nadana przez późniejszą tradycję, to widzimy w nich przybyszów reprezentujących pogan i świadczących o wypełnieniu się starotestamentalnych zapowiedzi. Wiedzeni przez gwiazdę odczytali w jakiś sposób tajemnicę, którą objawił im Bóg (por. Ef 3,3). Złożyli Jezusowi dary – złoto i kadzidło (wspomniane w Izajaszowym proroctwie) oraz mirrę. W ten sposób uznali Dzieciątko nie tylko za Króla, ale i Boga. Wszechmogący objawił się tym tajemniczym przybyszom (por. nazwa dzisiejszej uroczystości). Odtąd poganie będą stanowić lud Pana.
NIEDZIELA CHRZTU PAŃSKIEGO
Maim i hydor – o wodzie chrztu
W wodzie i wodą chrzcił ludzi św. Jan
Bóg wystosował do ludzi zaproszenie: „Wszyscy spragnieni, przyjdźcie do wody (hebr. maim), przyjdźcie, choć nie macie pieniędzy” (Iz 55,1). Dalej pojawiają się inne darmowe napoje (wino i mleko) oraz pożywienie (chleb, przysmaki, tłuste potrawy). W ten obrazowy sposób ilustruje dobrodziejstwa ery nowego przymierza, jakie zawrze ze swym ludem. Izajasz zapowiada te wspaniałe wydarzenia słowami: „Wy zaś z weselem czerpać będziecie wodę (hebr. maim) ze zdrojów zbawienia” (Iz 12,3). Ciekawe to połączenie: woda i zbawienie. A co stanowi wspólny mianownik dla tych dwóch pojęć? Chrzest. Najpierw był to chrzest, jakiego udzielał Jan. Połączony był on z nawróceniem, do którego Chrzciciel wzywał grzeszników. Jeśli wzbudzili w sercach skruchę i poddali się gestowi obmycia w wodach Jordanu, odchodzili w przekonaniu, że dostąpili wybawienia ze swych niewierności. Do chrztu przystąpił również jeden Człowiek, który na swym koncie nie miał żadnego grzechu. Jego też Jan ochrzcił. A wcześniej anonsował Go, mówiąc: „Ja chrzciłem was wodą (gr. hydor), On zaś chrzcić was będzie Duchem Świętym” (Mk 1,8). Tę prawdę Jan ewangelista (w typowy dla siebie, a więc w odmienny od innych sposób) wspomniał, pisząc: „Jezus Chrystus jest tym, który przyszedł przez wodę (gr. hydor) i krew, i Ducha” (1 J 5,6). Przystępując do chrztu w rzekach Jordanu, Mesjasz chciał wyrazić swą solidarność z grzesznikami i niejako zapowiedzieć, że przyjdzie do nich z pomocą. Jeśli się nawrócą, obmyje ich z brudu grzechów i obdarzy zbawieniem.
II NIEDZIELA ZWYKŁA
Szamaʿ i akouo – o słuchaniu bożych poleceń
Jak usłyszeć Boga?
Zdarzało się w historii, że Bóg objawiał się różnym osobom, by zlecić im jakieś zadanie. W czasach starożytnego Izraela przybył w nocy do młodziutkiego Samuela i wołał go po imieniu. Chłopiec myślał, że wzywa go kapłan Heli, który spał w sąsiednim pomieszczeniu. Pouczony przez tegoż za trzecim razem odpowiedział Bogu: „Mów, Panie, bo sługa Twój słucha (hebr. czasownik szamaʿ)” (1 Sm 3,10). Bóg uczynił Samuela prorokiem, a ten posłusznie wykonywał Jego polecenia. „Usłyszał” Pana, „słuchał” Go i „był Mu posłuszny”– to trzy podobne czasowniki i zarazem łańcuch czynności, jakie człowiek przez Boga wybrany winien wypełnić. Psalmista też gotów był na przyjęcie przesłania od Wszechmocnego, dlatego wyznał: „otwarłeś mi uszy” (Ps 40,7). W Ewangelii wczytujemy się w opowiadanie o powołaniu pierwszych uczniów przez Jezusa. Również w ich postawie możemy zauważyć trzy wspomniane wyżej czynności. Najpierw „usłyszeli” o Panu od Jana (gr. czasownik akouo; J 1,37), następnie „słuchali” Jego słów (i weszli z Nim w dialog) i wreszcie „okazali Mu posłuszeństwo”, gdyż pozytywnie odpowiedzieli na wezwanie „chodźcie, a zobaczycie”. A potem poświęcili całe swe życie wierni wezwaniu Mistrza. Każdego z nas Bóg powołuje do większych i mniejszych zadań w Kościele, w społeczności, w rodzinie, ale nie zawsze umiemy usłyszeć Jego wołanie. Pomóc może nam w tym Duch Święty. Nie trzeba daleko Go szukać, wszak nasze ciała są Jego świątynią (por. 1 Kor 6,19). A jak już Go „usłyszymy”, to „słuchajmy dalej” i „bądźmy posłuszni” Jego słowom!
Więcej przeczytasz w 1. numerze dwutygodnika „Pielgrzym” [7 i 14 stycznia 2024 R. XXXV Nr 1 (890)], str. 6-7.
Fot. Pixabay.com
Dwutygodnik „Pielgrzym” w wersji papierowej oraz elektronicznej (PDF) można zakupić w księgarni internetowej Wydawnictwa Bernardinum.
