Słysząc słowo „tort” od razu przed oczami wyobraźni widzimy okrągły biszkopt przełożony kremem. W kuchni staropolskiej sprawa wcale nie była jednak taka oczywista. Nie dość, że sama nazwa często odnosiła się do ciast zupełnie innego typu, to mogła dotyczyć potraw zawierających w sobie ostre przyprawy, warzywa czy mięso.
W dawnej kuchni polskiej określenia „tort” częściej używano do wypieku, któremu bliżej było do tarty. W książce Stanisława Czarneckiego „Compendium Ferculorum” rozdział trzeci traktuje o „różnych potrawach mlecznych oraz pasztetach”, „tortach” i „ciastach” i znaleźć w nim możemy przepisy na słodkości, jak i na dania wytrawne. Jego nie-torty to połączenie ciasta francuskiego z jabłkami, śliwkami czy innymi owocami, ale równie często placki te wypełnione są cielęciną, jajami czy sezonowymi warzywami. I równie prawdopodobne jest, że każdy z wymienionych przepisów będzie zawierał w sobie cukier, który w XVII wieku był ekskluzywną i drogą przyprawą dodawaną do wszelkiego rodzaju potraw. (…)
Ola Kucharska, muzealniczka i rekonstruktorka historyczna
Więcej przeczytasz w 7. numerze dwutygodnika „Pielgrzym” [2 i 9 kwietnia 2023 R. XXXIV Nr 7 (870)]
Dwutygodnik „Pielgrzym” w wersji papierowej oraz elektronicznej (PDF) można zakupić w księgarni internetowej Wydawnictwa Bernardinum.
