V i VI NIEDZIELA ZWYKŁA
V NIEDZIELA ZWYKŁA
„On wschodzi jak światło dla prawych”
„Twoje światło wzejdzie jak zorza”
Psalmista porównuje Boga do światła, które wschodzi w ciemnościach dla ludzi prawych (por. cytat w tytule;. Ps 112,4). Do światła porównani zostali również Jego wyznawcy. Jezus nauczał: „Wy jesteście światłem świata” (Mt 5,14). Przekonywał słuchaczy, że mają świecić dobrymi uczynkami (jak światło pozostawione na świeczniku, a nie umieszczone pod korcem) i w ten sposób oddawać chwałę Bogu. Motyw światła został zaczerpnięty od Izajasza. Prorok przywołuje słowa Boga, który obiecuje, że dla człowieka pełniącego dobre uczynki wzejdzie światło (por. cytat w podtytule; Iz 58,8), które zabłyśnie w ciemnościach. Czynności wykonywane w świetle dnia są dla wszystkich widoczne. Nie chodzi tu o chęć chwalenia się i pokazania ludziom, lecz o chwalenie Boga i pokazanie innym, że jesteśmy Jego uczniami. Z dzisiejszych czytań dowiadujemy się, o jakie uczynki konkretnie chodzi. Mowa w nich o dawaniu chleba głodnym, przyodziewaniu nagich, otwartości na problemy współziomków, bezinteresownym udzielaniu pożyczek, pomaganiu ubogim. Przez praktykowanie takich aktów miłosierdzia dajemy świadectwo, że należymy do Boga i działamy dla Jego chwały. W ten sposób ponadto wyznajemy światu naszą wiarę, która opiera się „nie na mądrości ludzkiej, lecz na mocy Bożej” (1 Kor 2,5). Sami odziani w światłość niesiemy ją innym, sprawiając, że rozpraszają się mroki obojętności i zła w świecie. Nadajemy niejako smak tam, gdzie trwa beznadzieja (stajemy się jak sól) i jesteśmy dobrze widoczni (tak jak miasto zbudowane na górze).
VI NIEDZIELA ZWYKŁA
„Jeżeli zechcesz, zachowasz przykazania”
„Błogosławieni, którzy zachowują Jego napomnienia”
Wielu ludzi uważa, że przykazania Boże są dla nich ciężarem i ograniczają wolność, że są przez Boga zmuszani do ich przestrzegania. Dzisiejsze czytania pokazują, że jest to myślenie błędne. Zacznijmy od ostatniego zarzutu. Pan nikogo nie przymusza, lecz respektuje naszą wolną wolę. Mędrzec pisze wprost, że będziemy zachowywali przykazania Najwyższego, jeśli tego zechcemy (por. cytat w tytule; Syr 15,15). Stajemy zawsze przed wyborem: życie albo śmierć. I to my sami podejmujemy decyzję. Przykazania wiodą nas do życia z Bogiem, a ich nieprzestrzeganie do oddalenia od Niego (czyli w rezultacie do utraty zbawienia, do wiecznej „śmierci”). Omawiając zakazy sformułowane w ramach Dekalogu (por. Mt 5,17–37), Jezus nie mówi, że musimy według nich żyć. Pozostawia nam wolność, jakkolwiek często przestrzega przed konsekwencjami ich odrzucenia. A szkoda odrzucać coś, co jest ustanowione dla naszego dobra (nie zaś dla naszego zniewolenia). Psalmista nazywa błogosławionymi ludzi, którzy żyją zgodnie z Prawem Pańskim i zachowują Jego napomnienia (por. cytat w podtytule; Ps 119,2). A są one darem i pomocą w naszej drodze ku wieczności, a także świadectwem mądrości Stwórcy – mądrości ukrytej, „którą Bóg przed wiekami przeznaczył ku chwale naszej” (1 Kor 2,7), nie zaś ku naszemu uciemiężeniu. Wprost przeciwnie, przestrzeganie przykazań przywraca nam wolność. A gdy wybieramy zło, stajemy się jego niewolnikami. Ciągle jednak sami możemy podejmować decyzje. Bóg nie pozbawia nas naszej wolnej woli.
Więcej przeczytasz w 3. numerze dwutygodnika „Pielgrzym” [5 i 12 lutego 2023 R. XXXIV Nr 3 (866)]
Dwutygodnik „Pielgrzym” można zakupić w księgarni internetowej Wydawnictwa Bernardinum.
UWAGA!
Czasopismo do nabycia także w wersji elektronicznej (PDF)!
