V NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU i NIEDZIELA MĘKI PAŃSKIEJ
V NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU
„Idź i odtąd już nie grzesz”
„Powrócą z radością”
Kobieta pochwycona na cudzołóstwie o mały włos nie została ukamienowana. Mądra interwencja Jezusa uratowała jej życie. Ale – co jest o wiele ważniejsze – Pan zapewne ocalił jej zbawienie. Wyrzekłszy słowa umieszczone w tytule (J 8,11), uwolnił ją od brzemienia poważnych grzechów. Możemy się domyślić, że odeszła wolna i szczęśliwa. Jej los odmienił się całkowicie. O odmianie zawiłych ludzkich szlaków słyszymy w dzisiejszych czytaniach. Izrael, ukarany przez Stwórcę babilońskim wygnaniem, usłyszał słowa nadziei wieszczonej przez Izajasza. Tenże prorok przywołał deklarację Boga: „Oto Ja dokonuję rzeczy nowej” (Iz 43,19). Zapowiedź odmiany losu narodu wybranego, jakiej dokona Wszechmocny, z pewnością wlała nadzieję w serca smutnych wygnańców. Pan odmienił „los Syjonu” (Ps 126,1; por. też cytat w podtytule) i skrócił czas zasłużonej kary. Nasze ziemskie życie, jakkolwiek piękne i będące darem Najwyższego, przypomina nam okres wygnania. Mamy co dnia zmierzać ku ojczyźnie niebieskiej i zdarza nam się tęsknić za nową rzeczywistością. Tę naszą skomplikowaną kondycję św. Paweł trafnie streszcza stwierdzeniem: „Pędzę ku wyznaczonej mecie, ku nagrodzie, do jakiej Bóg wzywa w górę, w Chrystusie Jezusie” (Flp 3,14). Póki co trzeba nam dalej brnąć przez niełatwą doczesność. Ale to od nas zależy, czy uczynimy ją lepszą i bardziej – w miarę możliwości – znośną. Nasze nieustanne nawracanie się, do którego przynagla nas okres Wielkiego Postu, to także ważna odmiana – przemiana życia ukierunkowana ku przyszłej szczęśliwej wieczności.
NIEDZIELA MĘKI PAŃSKIEJ
„Błogosławiony Król”
„Bóg Go nad wszystko wywyższył”
Kiedy słyszymy proroctwo Izajasza o Mesjaszu jako cierpiącym Słudze Boga („Podałem grzbiet mój bijącym i policzki moje rwącym mi brodę”; Iz 50,6) oraz skargę psalmisty do Tegoż się odnoszącą („Przebodli moje ręce i nogi”; Ps 22,17), trudno nam w Chrystusie dostrzec Króla. Dlaczego zatem jako Władcę witali Go mieszkańcy Jeruzalem (por. cytat w tytule; Łk 19,38)? Do tego św. Paweł pisze o Nim, że „uniżył samego siebie, stając się posłusznym aż do śmierci – i to śmierci krzyżowej” (Flp 2,8). Czy taki jest los Króla? Z tejże godności Pana Jego przeciwnicy uczynili zarzut, przekonując Piłata, że „siebie podaje za Mesjasza-Króla” (Łk 23,2). Żołnierze kpili zeń, mówiąc: „Jeśli jesteś Królem żydowskim, wybaw sam siebie” (Łk 22,37). A sporządzony w trzech językach tzw. titulus informował zgromadzonych pod krzyżem gapiów: „To jest Król żydowski” (Łk 22,38). To wszystko nie pasuje do królewskiej godności! A jednak trzeba nam czytać dokładniej. Wróćmy zatem do punktu wyjścia! Izajasz pisze, że sam Bóg swego Sługę wspomaga i czyni nieczułym na obelgi (por. Iz 50,7). Słowa żalącego się na swój tragiczny los Bożego Wybrańca psalmista konkluduje wyrażeniem przez Niego chwały Panu (por. Ps 22,23). Św. Paweł pisze co prawda o totalnym uniżeniu się Syna Bożego, ale dodaje frazę o wywyższeniu Go przez Ojca niebieskiego (por cytat w podtytule; Flp 2,9). A opis Męki Chrystusa kończy się, owszem, epizodem o złożeniu Jego martwego ciała do grobu, ale nie jest to epilog Ewangelii. Jej finał stanowi zwycięstwo Jezusa jako zmartwychwstałego Króla.
Więcej przeczytasz w 7. numerze dwutygodnika „Pielgrzym” [03 i 10 kwietnia 2022 R. XXXIII Nr 7 (844)]
TUTAJ można zakupić najnowszy (07/2022) numer dwutygodnika „Pielgrzym” w wersji tradycyjnej (papierowej):
https://ksiegarnia.bernardinum.com.pl/pl/p/Pielgrzym-72022-/1811
TUTAJ można zakupić najnowszy (07/2022) numer dwutygodnika „Pielgrzym” w wersji elektronicznej (PDF):
https://ksiegarnia.bernardinum.com.pl/pl/p/PDF-Pielgrzym-072022-egzemplarz-cyfrowy-nie-podlega-zwrotowi-/1812
