XV i XVI NIEDZIELA ZWYKŁA
XV NIEDZIELA ZWYKŁA
„Będziesz miłował Pana, Boga swego”
„Będziesz słuchał głosu Pana, Boga swego”
W pierwszym czytaniu (a jego początek umieszczony jest w podtytule; Pwt 30,10) autor przywołuje wypowiedź Mojżesza, który mówi o głosie Pana, o Bożych poleceniach, postanowieniach i słowie – najkrócej mówiąc – o Bożych przykazaniach. Prawodawca przekonuje, że nie są one czymś abstrakcyjnym i odległym, lecz przeciwnie, możliwym do realizacji w praktyce. Należy ich słuchać, przestrzegać i wypełniać za pomocą konkretnych czynów dnia codziennego. One były bowiem gwarancją dla narodu wybranego, że dotrze on do ziemi obiecanej. Najważniejszym przykazaniem jest przykazanie miłości. Bezbłędnie wyrecytował je pewien uczony w Prawie (por. cytat w tytule; Łk 10,27), zadawszy wcześniej podchwytliwe pytanie Jezusowi. Należy kochać Boga i bliźniego. „A kto jest moim bliźnim?” (Łk 10,29) – zapytał uczony. Nauczyciel opowiedział wówczas przypowieść o miłosiernym Samarytaninie, który jako jedyny pomógł człowiekowi zranionemu przez bandytów. On to zrealizował w praktyce i to najpiękniej, jak potrafił, przykazanie miłości. Współpracował z Chrystusem w dziele pojednania i starał się swym czynem wprowadzić pokój między wolą Stwórcy a poplamioną przez grzech ludzkością (por. Kol 1,20). Miłość Boga jest łaskawa i przyjmuje formę miłosierdzia (por. Ps 69,17). Stanowiła wzór dla Samarytanina i winna stać się przykładem dla nas. Powinniśmy słuchać praw Pana i je wypełniać, gdyż są one doskonałe i pokrzepiające (por. Ps 19,8) i stanowią gwarancję osiągnięcia nowej ziemi obiecanej, jaką stanowi dla nas życie wieczne.
XVI NIEDZIELA ZWYKŁA
„Maria słuchała Jego słowa”
„Mam wypełnić posłannictwo głoszenia słowa Bożego”
Co jest ważniejsze: słuchać czy działać? Po przeczytaniu dzisiejszej Ewangelii możemy odnieść wrażenie, że słuchanie jest ważniejsze. Kiedy Maria, siostra Łazarza, wsłuchiwała się w nauczanie Jezusa (por. cytat w tytule; Łk 10,39), Marta przygotowywała dla Niego gościnę. Widząc bierność swej siostry, pożaliła się Gościowi. W odpowiedzi usłyszała słowa: „Marto, Marto, martwisz się i niepokoisz o wiele (…), Maria wybrała najlepszą cząstkę” (Łk 10,41–42). Tę „cząstkę” realizował również św. Paweł, który zwracał się do słuchaczy, głosząc im słowo Boże (por. cytat w podtytule; Kol 1,25). Słuchanie może jednak przybrać formę biernego odbioru treści przekazanych nam przez Boga, a przecież potrzeba Jego wskazania wcielać w życie. Wiedział o tym Abraham, który najpierw działał, podejmując gości, a potem dopiero słuchał Wszechmogącego – wszak to On sam przybył do patriarchy na gościnę. O konkretnych uczynkach realizowania Jego woli pisze psalmista. Przekonuje on, że na świętej Górze Boga zamieszkać może tylko człowiek działający sprawiedliwie, prawdomówny, nieczyniący bliźniemu niczego złego, nieskłonny do oszczerstw, szanujący sąsiadów, dotrzymujący zobowiązań (nawet jeśli są one dla niego niekorzystne), niepobierający lichwy, nieprzekupny. Wniosek jest taki: zarówno słuchanie słów Pana, jak i działanie zgodnie z nimi to dwie równie ważne czynności. Czasowo słuchanie powinno wyprzedzać działanie. Najpierw powinniśmy słuchać, czego od nas chce Bóg, a potem w praktyce realizować Jego wytyczne.
Numer 14/2022 dwutygodnika „Pielgrzym” w wersji tradycyjnej (papierowej) można zakupić TUTAJ.
UWAGA – NOWOŚĆ!
Numer 14/2022 dwutygodnika „Pielgrzym” w wersji elektronicznej (PDF) można zakupić TUTAJ.
