III i IV NIEDZIELA WIELKANOCY
III NIEDZIELA WIELKANOCY
„Mamy Rzecznika u Ojca”
„W imię Jego głoszone będzie odpuszczenie grzechów”
W czasach starożytnego Izraela Bóg objawił narodowi wybranemu swoje imię i był zawsze blisko niego, pomagając w trudnościach. Mimo tej bliskości człowiek pozostawał jednak w oddaleniu od Stwórcy. Po upadku prarodziców nie było możliwości naprawienia rajskiego błędu. Potrzeba było kogoś, kto zdoła połączyć grzeszną ludzkość z Wszechmogącym. Tym Kimś okazał się Jezus Chrystus, którego św. Jan określił jako „Rzecznika u Ojca” (por. cytat w tytule; 1 J 2,1), nazwał Go „sprawiedliwym” i ukazał jako „ofiarę przebłagalną za nasze grzechy” (1 J 2,2). Takie jest, ujmując najkrócej, znaczenie śmierci krzyżowej Mesjasza i Jego chwalebnego zmartwychwstania. Dzięki tym wydarzeniom i doskonałemu pośrednictwu Chrystusa nasze grzechy mogą być zgładzone (por. Dz 3,19), a w Jego imię jest i nadal będzie wszystkim ludziom głoszone nawrócenie i odpuszczenie grzechów (por. cytat w podtytule; Łk 24,47). Doskonały Syn Boży wziął na siebie przewinienia ludzkości, dźwigał nasze błędy i niewierności, za nie umarł na drzewie krzyża, aby trzy dni później pokonać śmierć (która przyszła na świat z powodu zawiści diabła; por. Mdr 2,24) i ukazać triumf życia. Podłamany i obciążony słabościami psalmista prosił w modlitwie Pana: „Kiedy Cię wzywam, odpowiedz mi, Boże” (Ps 4,2). Bóg odpowiedział jemu samemu i wszystkim ludziom, posyłając na świat Chrystusa i przyjmując Jego przebłagalną ofiarę, przez którą otrzymaliśmy do Niego nieograniczony przystęp. Także my staliśmy się tego świadkami (por. Łk 24,48).
IV NIEDZIELA WIELKANOCY
„Kamień odrzucony przez budujących”
„Dobry pasterz daje życie swoje za owce”
W starożytnym Izraelu wiele gmachów wznoszono z kamienia. Przed rozpoczęciem budowy robotnicy zbierali po polach odpowiednie kamienie i odkładali je na bok. Jeśli wśród nich znalazł się taki, który konstruktorzy uznali za nieprzydatny, odrzucali go. Do tego obrazu nawiązywali autorzy natchnieni. Psalmista przywołuje taki odrzucony przez ludzi kamień (por. zdanie w tytule; Ps 118,22), aby pokazać, że sam Bóg się nim posłużył, czyniąc zeń kamień węgielny, czyli kamień nośny, umieszczany w fundamencie. Oczywiście Biblia nie jest podręcznikiem dla inżynierów, dlatego motyw kamienia odnosi się nie do budulca i sztuki budowania, lecz do osoby. A konkretnie do Mesjasza. Mówiąc o Chrystusie, apostoł Piotr wyjaśniał rodakom, że „On jest kamieniem odrzuconym (…), tym, który stał się głowicą węgła” (Dz 4,11). Budowlą jest Kościół, a skoro opiera się on na Synu Bożym, stanowi solidną konstrukcję. Nazywamy go niekiedy Owczarnią, w której Jezus jawi się jako Dobry Pasterz. A dobry pasterz (co zasygnalizowano w podtytule; J 10,11) gotów jest oddać swe życie w obronie owiec. Choć został On odrzucony przez swych rodaków, sam nie odrzuca nikogo. Więcej, zatroszczy się o każdą owcę, nawet tę, która nie należy do Jego Owczarni, i przyprowadzi ją do Ojca. A każdy człowiek należący do Ojca staje się dzięki Chrystusowi „dzieckiem Bożym” (por. 1 J 3,1). Wspaniała budowla, owczarnia i wspólnota wierzących to piękne obrazy Kościoła, którego kamieniem węgielnym (przez niektórych odrzuconym) jest sam Pan.
Więcej przeczytasz w 8. numerze dwutygodnika „Pielgrzym” [18 i 25 kwietnia 2021 R. XXXII Nr 8 (819)]
TUTAJ można zakupić najnowszy (8/2021) numer dwutygodnika „Pielgrzym”:
https://ksiegarnia.bernardinum.com.pl/pl/p/Pielgrzym-82021/287
